Logboek

Deze rubriek is maart 2024, na bijna twaalf jaar lang een dagelijkse bijdrage, beëindigd. De edities vanaf 2012 zijn inmiddels niet meer terug te lezen. De komende weken verdwijnen ook de laatste bijdragen, die van 2019. Die zijn nu nog slechts (gedeeltelijk) te raadplegen.

Week 22 - 156. Dierenleven [11/52]

woensdag 05 juni 2019

Vervolg van gisteren.


Ook een artikel over dierenwelzijn in diezelfde Trouw van gisteren (18 mei). Eerst een fragment uit het redactionele stuk:

Na de bezetting van een varkensboerderij in Boxtel laait de discussie over dierenwelzijn weer op. In zijn nieuwste boek roept bioloog Frans de Waal op tot meer transparantie en betere leefomstandigheden.[…] 
“In het ideale geval krijgt het verpakte vlees in de supermarkt een scancode waarmee we foto's, gemaakt door een onafhankelijk agentschap, op onze smartphone kunnen oproepen zodat we zelf de leefomstandigheden van het dier kunnen beoordelen.”
Dat schrijft Frans de Waal in zijn jongste boek, Mama's laatste omhelzing, dat nu in Nederlandse vertaling uitkomt. Het is de eerste keer dat de Nederlands-Amerikaanse kenner van diergedrag zich zo duidelijk uitspreekt, niet alleen over de intensieve veehouderij, maar ook over de proefdiercentra en de leefomstandigheden voor de dieren daar. […]
De bioloog zegt dat er veel mis gaat in hoe we dieren behandelen, transporteren en slachten. En we zouden onze vleesconsumptie drastisch kunnen verminderen: 
“Het zou geweldig zijn als wij onze vleesconsumptie zouden kunnen halveren en tegelijk de leefomstandigheden van de dieren die we nog eten drastisch zouden verbeteren. Misschien kunnen we het eten van dieren helemaal afschaffen door vlees los van een centraal zenuwstelsel in kweekschaaltjes te produceren.”

Daarna volgen twee bezoeken aan varkensboeren. Een fragment uit het tweede interview, geschreven door Orkun Akinci:

Varkens in een weiland, het is een uitstervend beeld. Bijzonder genoeg om vast te leggen in elk geval. Met regelmaat zien Peter en Mariska van Leeuwen daarom fietsers of automobilisten stoppen om foto's te maken. Op de gronden van het echtpaar in het Gelderse Buren lopen de zeugen altijd vrij rond. Een vrouw stak al eens een afgescheurd notitieblaadje in de brievenbus om te laten weten dat ze er zo blij van werd. Anderen steken tijdens het voorbijgaan een complimenteuze duim omhoog. […]


Ze houden sinds dertig jaar varkens, en vanaf 1998 doen ze dat biologisch. Geen slecht woord over hun 'gangbare' collega's, maar dit past bij hen. In de zomer, als het warm is, kan Peter gerust tien minuten toekijken hoe zijn varkens zich in de modderpoel laten rollen. Een prijswinnende poel overigens. Het kritische
Wakker Dier riep de poel eerder uit tot de Mooiste Modderpoel van 2012. Op de beker is Peter nog altijd trots.
Toegegeven, alleen de 270 zeugen op het bedrijf lopen vrij rond. De 1400 vleesvarkens leven in hokken. Ze hebben er wel licht, ruimte en afleiding en kunnen op elk gewenst moment naar buiten. Is het warm, dan kunnen ze plaatsnemen onder een neveldouche.
Net als zijn varkens voelt Van Leeuwen zich prettig bij deze behandeling. “Ik zie aan hun gedrag dat ze gelukkig zijn. Ze lopen olijk rond, zijn nieuwsgierig. Dat zegt ook iets over hun gezondheid. Op deze manier haal ik er zelf ook plezier uit. We werken hier met respect voor het dier, ik wil niet anders.”
Om anderen kennis te laten maken met hun werkwijze, geeft Peter regelmatig rondleidingen aan groepen scholieren. Het is voor hem belangrijk te laten zien wat een biologische varkenshouderij inhoudt.
“Iedereen gaat altijd enthousiast weer weg. Vooral als de kinderen op de kraamafdeling een biggetje hebben mogen vasthouden en aaien. Of eikeltjes hebben gestrooid.”
Afgelopen week is er weer een groep van zo'n dertig zeugen bevallen. Dankzij vloerverwarming, een warmtelamp, de grote hoeveelheid stro en de mogelijkheid naar buiten te lopen, hebben de biggen een zichtbaar prettige start. Peter: “Na al die jaren vind ik het zelf ook nog steeds een mooi gezicht.”
Nadat de varkens naar de slacht zijn gebracht, gaat het vlees naar de slagers van 
De Groene Weg. Daar bestaat een wachtlijst voor boeren die op biologisch willen overstappen. Peter: “Het is een soort bescherming voor de varkenshouders die flink hebben geïnvesteerd. De markt voor biologisch vlees groeit, maar is desondanks nog klein. Een verdere groei zou mooi zijn, al is het praktisch onmogelijk dat de hele branche biologisch wordt. Niet alle varkens in Nederland kunnen naar buiten. Daarvoor is er te weinig grond.”


Lezers van deze logboeker weten dat ik tegen die laatste redenering bezwaar maak. En dus herschrijf ik het slot:

De markt voor biologisch vlees groeit en het is mogelijk dat de hele branche biologisch wordt. Er zijn nu nog veel te veel varkenshouderijen. Als die situatie drastisch verandert, is er genoeg grond in ons land om alle varkens buiten te laten.

Archief 2019