Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 21 - 147. Roept u maar!

maandag 27 mei 2019


Roept u maar!

 


Kreeg je het mee, beste lezer? Japans onderzoek (in april gepubliceerd) levert het onomstotelijke bewijs dat een kat luistert naar zijn naam. Wij, Kattenliefhebbers Anno 1975 wisten dat natuurlijk al lang.

Uit het rapport:
Wetenschappers zeggen eindelijk het bewijs in handen te hebben: uw kat luistert écht naar zijn naam. Zeg een reeks min of meer gelijk klinkende woorden op en de meeste katten spitsen hun oren als hun naam langskomt. Dat gebeurt zelfs als een onbekende het rijtje opzegt. Dat bewijst voor het eerst ‘het vermogen van de kat om menselijke verbale uitingen te begrijpen.

Ik citeer:
Het betekent dat de kat meer is toegegroeid naar de mens dan biologen tot dusver aannamen. Van honden toonden onderzoekers al eerder aan dat ze reageren op hun naam en zelfs op bepaalde woorden. Maar de veel stoïcijnsere kat liet zich minder makkelijk in de kaart kijken.

Het team onderwierp tientallen katten aan een reeks experimenten, waarbij men de dieren aanriep met andere kattennamen en met vooraf opgenomen woorden met dezelfde toonkleur en lengte, waartussen hun eigen naam verstopt zat. Ruwweg tweederde tot driekwart van de katten veerde op bij het horen van zijn eigen naam door de oren te draaien of om te kijken. Een enkele kat miauwde, deed de staart omhoog of kwam aanlopen bij het horen van zijn naam.


Kruisstraats-Rosmalens-Giessendams onderzoek, de afgelopen 45 jaar privé uitgevoerd, leverde al veel eerderditt bewijs. Met één opmerkelijke aanvulling: alle katten reageerden slechts op hun naam als het ze schikte, bij voorkeur als schalen met eten of aandacht zich presenteerden.


PS
Met dank aan de testdieren, waarvan er eentje nog leeft: Cloch’ (zie foto). De andere ben ik indachtig, zoals Disco, Gijske, Huwke, Jongetje Jansen, Heer O.P. Pietersen, Poezemin, Vrouwke en Mevrouw Van Zwieten…

Archief 2019