Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 20 - 145. Staar

zaterdag 25 mei 2019

Veel te jong, volgens de specialisten: staar. Dat zeiden ze bijna drie jaar geleden in het ziekenhuis in Den Bosch, waar ik aan mijn rechteroog geopereerd moest worden. En ze zeggen het in de oogkliniek in Papendrecht, waar nu het linkeroog aan de beurt is
 



Met deze nieuwe operatie is hopelijk het zichtprobleem opgelost dat mij sinds die eerste operatie tart. Met mijn linkeroog zag ik nog steeds goed van dichtbij en na de ingreep met het rechteroog goed van veraf. Motivatie oogarts: geen bril meer nodig, want in de auto doet je rechteroog zijn werk en als je leest het linker. 

Al snel was echter duidelijk dat het zichtverschil tussen die twee te groot was, waardoor ik inderdaad nooit een bril op hoefde, maar wel andere problemen kreeg, zoals diepte niet kunnen inschatten. Van een roltrap durf ik sindsdien niet meer af en zelfs gewone trappen boezemen altijd angst in.

“Verkeerde keuze,” zegt de nieuwe oogarts, “maar wel te verdedigen.” Toch is nu, in beter overleg tussen arts en patiënt, gekozen voor eenzelfde lens als rechts, waardoor het probleem hopelijk vermindert, maar… ik zal dus aan een leesbril moeten.

Veel te jong voor een leesbril? Nee, dat geldt dan weer niet.  

Archief 2019