Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 19 - 135. Dierenleven [4/52]

woensdag 15 mei 2019


Buitenlandredacteur Seije Slager schrijft vandaag (zaterdag 4 mei) in Trouw over de tamme witte dolfijn die vorige week met geheimzinnige uitrusting opdook voor de kust in het noorden van Noorwegen. Vissers hielpen de dolfijn uit het tuigje en maakten dit filmpje.

Het tuigje heeft het opschrift Equipment St. Petersburg en kan gebruikt worden om een camera op te bevestigen. En omdat Noorse en Russische wetenschappers van niks weten, is aannemelijk dat het beest inderdaad van de Russische marinebasis in Moermansk komt. Het is zeker dat Rusland dolfijnen traint voor specialistische militaire taken, zoals het opruimen van explosieven, aangezien hun sonar vele malen preciezer dan meetapparatuur. 
 

Maar… het beest lijkt zijn geluk in Noorwegen te zoeken en niet terug te willen naar basis. Uit het buitenlandbericht van Seije Slager (onder de titel Flipper 007 wil niet meer terug): 
Kennelijk zijn de arbeidsvoorwaarden in het Russische leger niet geweldig, want de witte dolfijn maakt geen aanstalten om de Noorse territoriale wateren nog te verlaten. Hij laat zich in Noorse havens zelfs graag over zijn hoofd aaien, terwijl deze dolfijnen normaal gesproken schuw zijn. Als hij inderdaad is overgezwommen, hoeft hij zich geen zorgen te maken over zijn behandeling. Volgens de geheime politie wordt hij 'momenteel niet als verdachte beschouwd'.

Archief 2019