Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 18 - 128. Het mooie van Ajax

woensdag 08 mei 2019

Vanavond – als ik dit schrijf, is het dinsdagochtend 29 april – is het dan zover: Ajax speelt in Engeland de eerste wedstrijd in de halve finale van de UEFA Champions League tegen Tottenham Hotspur. Het Parool loopt ook al weken warm en adverteert met het boek Het mooie van Ajax, met (ik citeer) eerder gepubliceerde en fonkelnieuwe verhalen en gedichten van schrijver en oud-profvoetballer en Ajax-fan Chris Willemsen. 



Het is qua vormgeving en druk- en bindwerk beroerd boek: een uitgave, zo lezen we, van NSC, de mij tot nu toe onbekende Nederlandse Sportboekenclub. Ontwapenend knullig soms ook; zo vermeldt de kaft dat de uitgave Een literaire lofzang 1969-2019 is en qua einddatum klopt het: het laatste gedicht is zelfs nog heel erg vers, want dat beschrijft de wedstrijd van 5 maart jl. tegen Real Madrid (lees hier). Maar de auteur maakt die vijftig jaar zomaar vijf jaar langer door (op pagina 104) een gedicht te wijden aan het competitiedebuut van Johan Cruijff: 15 november 1964 (!), uit tegen GVAV. Het is getiteld Vic Buckingham en zo heette die trainer uit Engeland

De trainer komt uit Engeland
En heeft merkwaardige gedachten
Het seizoen verloopt dramatisch
Op winnen lijkt het eeuwig wachten

Van Feyenoord wordt enorm verloren
Net als van Sittardia en Heracles
Het wordt misschien wel degraderen
Elke zondag zit hij in de stress

We zijn vandaag in Groningen
En alle spelers twee meter en tien
We krijgen geen poot aan de grond
Het is allemaal niet om aan te zien

Kijk nu eens wat hij laat debuteren
Wil hij dat joch soms laten vermoorden
Een spillebeen van zeventien
Dat kan toch nooit wat worden


Geen sterke gedicht van een ook met zijn andere gedichten en verhalen niet zo sterke schrijver. Waarom dan toch aandacht voor dit boek? Vanwege de prachtfoto’s, waarbij de auteur een beroep kon doen op het beeldarchief van Ajax.

Het onderschrift bij een daarvan is: 24 maart 2016, de wereld is geschokt door het overlijden van de beste voetballer aller tijden. Het bijbehorende gedicht:

Cruijff is dood
Heb je het al gehoord
Dat kan wel zijn
Maar is niet waar
Cruijff leeft altijd voort

Archief 2019