Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 18 - 126. Niks aan de hand?

maandag 06 mei 2019


Slecht nieuws over de natuur deze week. De afgelopen drie jaar is er bijna geen ei uitgebroed op één van de grootste broedplaatsen van keizerspinguïns (de grootste van zijn soort) op Antarctica. En ook voor het komende seizoen ziet het er slecht uit, blijkt uit nieuw onderzoek, dat donderdag (25 april) is gepresenteerd.

Elk jaar kwamen rond de 20.000 koningspinguïnpaartjes – dat is zo’n acht procent van de totale kiezerspinguïnpopulatie – naar Halley Bay, op de Zuidpool, om eieren uit te broeden. Van oudsher, want het is een veilige plek, omdat het er warm bleef, ondanks de opwarming van de aarde.

Bleef, niet blijft. Want in 2016 sloeg zwaar weer het zee-ijs uiteen waarop de kuikens werden grootgebracht. Duizenden verdronken er en.. sindsdien vestigen de volwassen dieren zich niet meer op Halley Bay

Onderzoekers zeggen in de afgelopen zestig jaar nog nooit zo'n falen van de voortplanting gezien te hebben als nu. Zij noemen de klimaatverandering een bedreiging voor de soort, want het zee-ijs waarop de pinguïns verblijven en broeden is steeds meer blootgesteld aan wind en golven, smelt daardoor en neemt sterk in omvang af.

Verwachting: aan het eind van de eeuw is de kolonie minstens gehalveerd. En dat is niet alleen zorgelijk voor de keizerspinguïn, want: "De ondergang van deze kolonie keizerspinguïns is een waarschuwing voor zaken die in de toekomst steeds meer aandacht zullen vragen."

Zie hier een informatiefilmpje. 

Archief 2019