Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 17 - 119. Jusseret

maandag 29 april 2019



Prachtige rubriek Uitgelicht van Olaf Tempelman in de Volkskrant van 17 april. Hij schrijft over de Brusselse fotograaf Lionel Jusseret (1998). Die nam dienst in een verzorgingstehuis met dit doel (ik citeer Tempelman): om te kunnen zien waar de reis eindigt van mensen die niet op middelbare leeftijd ziek worden, onverwacht een hartstilstand krijgen, worden getroffen door een noodlottig ongeval of ten prooi vallen aan andersoortig onheil – waar de reis eindigt van mensen die, kortom, alles hebben weten te overleven. De titel van de fotoserie […], Home, refereert zowel aan het tehuis als aan het einde van de reis door het leven.


Nog een citaat:
Lionel Jusseret deelde zijn grote fotoserie […] op in vier kleinere series, met als titels LiefdeGeriatrieVeroudering en Schemering. In Liefde zien we mensen die samen oud werden; in Geriatrie het decor van hun verzorging; in Veroudering vele vormen van geestelijke en lichamelijke aftakeling. In Schemering, ten slotte, valt het duister binnen in de letterlijke betekenis van het woord.
Jusseret ziet zijn serie graag vergezeld gaan van een citaat van de legendarische Italiaanse fotograaf Mario Giacomelli (1925-2000). Die schreef naar aanleiding van zijn fotoreportages over bejaardenhuizen: ‘We ontdekken de versluierde ogen van mannen en vrouwen aan het einde van hun reis, het fysieke verval, de afstand tot de wereld, de degradatie van de persoonlijkheid en de vragen waarvoor een heel bestaan niet volstaat om ze te kunnen beantwoorden: waarom eindigt een levenlang vechten op deze wijze?’

Archief 2019