zaterdag 27 april 2019
Je mist meer
Dan je meemaakt
Helemaal
Niet erg
Dat was zijn gedichte Credo. Maar later volgde Credo (extended version):
‘Je mist meer
Dan je meemaakt’
Heb ik wel eens gezegd
En: ‘helemaal niet erg’
Je mist meer dan
je wilt, zeg ik nu
En: dat is andere koek
Jaja, dat is andere koek.
Onvoorstelbaar dat het vandaag – als ik dit tik, is het maandag 22 april – tien jaar geleden is dat Martin Bril op 49-jarige leeftijd overleed. Onvoorstelbaar ook dat hij nog nooit een plekje kreeg in de rubriek Gedicht Gedacht. Maar dat verandert nu.
Martin Bril was een goede observator (lees hier) en daaraan dankt zijn werk zijn kracht, ook als dichter. Hij was geen groot schrijver en dus ook geen groot dichter. Dit omdat hij onmachtig was verder te reiken dan de observatie en zijn verslag daarvan. Hij had, zeker de laatste jaren van zijn leven, gewoonweg te veel haast.
Maar hij noteerde wel een aantal mooie dichterlijke invallen. Ze zijn gebundeld in Verzameld werk (2002) enVerzameld werk. Deel 2 (2004).
Ik heb hem niet goed gekend, maar met Ronald Giphart en Bart Chabot trad hij een aantal keren op in mijn Koningstheater. (Als eerbetoon aan hun overleden collega-auteur noemen zij zich sindsdien Trio Giphart & Chabot.) Dan sprak ik hem en in de loop der jaren werd dat intensiever en uiteindelijk kwam hij zelfs een uurtje eerder om bij te praten, zeker nadat hij hersteld was van de darmkanker die hem in 2001 trof.
Ik vond hem aardig, maar begreep van mensen die hem beter kenden dat hij een andere, egocentrische kant had; veel vrienden had hij dan ook niet en wilde hij ook niet. Hij kampte twintig jaar lang met een alcohol-, coke-, gok-en seksverslaving en de twaalf jaar die hem daarna nog gegeven waren, werkte hij veel te hard, want hij wilde de ‘verloren tijd’ inhalen. Voor Het Parool, Vrij Nederland, NRC Handelsblad, VPRO(-radio) en De Morgen schreef hij toen zo’n tien stukken per week over zeer uiteenlopende onderwerpen. Portretten van popmuzikanten, een feuilleton rond Evelien, vrouw ‘van deze tijd’, sfeerimpressies van zijn dagelijkse reizen door Nederland, waarmee hij zijn lezers meenam in zijn leven (zelfs naar het ziekenhuis van zijn kankerbehandeling - lees hier) en nog veel, veel meer.
‘De verloren tijd inhalen’, was hem overigens niet gegeven: in de zomer van 2008 werd hij opnieuw getroffen door kanker – nu slokdarmkanker – en die ziekte overleefde hij geen tweede keer.
Wordt vervolgd.
