Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 15 - 109. Die geur

vrijdag 19 april 2019

Het is maar een kleine stap van Die geur naar dit bericht uit de vorige-weekse kranten. Zo werd een 47-jarige vrouw uit Den Haag geïnterviewd. Zij werkt in een kringloopwinkel met een zogenoemde STiP-baan (Sociaal Traject in Perspectief). Zij kreeg haar maandelijkse bankbijschrijving vanuit de premie Sociale Zaken: € 357,94. Maar…  het gestorte bedrag was € 35.794,-. 

Waarschijnlijk door een verwisseling van een punt en een komma heeft gemeente Den Haag in totaal 2,5 miljoen euro ten onrechte uitbetaald aan bijstandsgerechtigden. Bij haar kringloopcollega was het bedrag alweer heel snel afgeboekt, maar “bij mij bleef het geld op mijn rekening staan".

Ze weet dat zij het bedrag moet terugbetalen. Maar dat zal nog wel even duren. De bank belde of zij het direct wilde terugstorten en dat zegde zij toe. “Maar even later ging ik nadenken. Zíj hebben toch een fout gemaakt? Als wij gewone mensen een fout maken, worden wij er altijd voor gestraft. Waarom zouden zij er nu wel gewoon mee mogen wegkomen?"

Zij besloot aan zichzelf te denken, stortte het geld naar een andere rekening en begon van daaruit haar schulden af te betalen. Bij elkaar al zo’n 15.000 euro. Hoe het nu verder moet? ,”Ik hoop dat ik de kans krijg het bedrag in termijnen terug te betalen. Dat deze gemeentelijke blunder me toch verder helpt in het leven."

Ik hoop met haar mee.

Archief 2019