Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 14 - 100. Meit = Keizers [3/4]

woensdag 10 april 2019

Vervolg van gisteren.




Was het ook echt zo? Werd cabaretier Stefano Keizers door bezoekers echt in de polsen gesneden en gewaterboard? Ik heb de voorstelling twee keer gezien en ook dat einde meegemaakt. Ik had mijn twijfels en ben niet de enige. NRC-Handelsblad en redacties van andere kranten kregen meteen na het interview telefoontjes van theaters. Dat het toch echt anders is gegaan…

Het waterboarden in Huizen? De directeur van De Boerderij: “Het publiek reageerde wat verward en onwennig, maar waterboarden is niet bij ons gebeurd.’’
Het snijden in Utrecht? De directie van het Werftheater: “Hij is na afloop met de hulp van bezoekers, twee meisjes, op een brancard het podium af gereden. Waar Keizers het over heeft, dat snijden: helemaal niet aan de orde. Als er zoiets zou zijn gebeurd, had ik het echt wel gehoord.’’
Dat in Breda een lokaal amateurtoneelgezelschap een vierakter met hem opvoerde, is het Chassé-Theater “niet opgevallen”. Een understatement. 

Nog één keer Yvonne Groeneveld van het Werftheater: “We weten allemaal dat Stefano Keizers bekendstaat om een vrij grote fantasie en absurde dingen. Ik denk dat we dit ook in dit licht moeten zien. Dat vind ik overigens ook helemaal niet erg, het hoort bij hem.’’

Wordt vervolgd.

Archief 2019