Logboek

Deze rubriek is maart 2024, na bijna twaalf jaar lang een dagelijkse bijdrage, beëindigd. De edities vanaf 2012 zijn inmiddels niet meer terug te lezen. De komende dagen verdwijnen ook de laatste bijdragen, die van 2019, stukje bij beetje.
Frank Verhallen, 17 maart 2024 

Week 13 - 94 Nieuwe jas

donderdag 04 april 2019




Je als zanger een bestaand lied eigen maken is als het opnieuw inrichten van een huis: alles eruit, vergeten hoe het was en opnieuw beginnen. 

Er is een nieuwe tribute-cd met songs van Leonard Cohen, getiteld Hallelujah. Die achttien herinterpretaties zijn niet nieuw, maar afkomstig van eigen cd’s van de vertolkers, opgenomen tussen 1967 (judy Collins) en 2014 (Barb Jungr).

Ron Sexsmith maakte (in 1995) van Heart with no companion een up-tempo popsong (luister hier), Barb Jungrs vertolking (uit 2014) van Everybody knows zou een jazz-standard kunnen zijn (luister hier), Marissa Nadler’ Famous blue raincoat (uit 2005) klinkt als Ierse folk (luister hier), Stina Nordenstam zingt (in 1998) I came so far for beauty op een nieuwe, eigen melodie (luister hier)…

Heel bijzonder, die nieuwe jas. Maar dan toch… Nick Cave zingt (1983) Avalanche niet veel anders dan Leonard Cohen dat deed. En juist dat komt op deze cd zo hard bij me binnen. Luister hier.

En nog meer geldt dat voor Rufus Wainwrights uitvoering (uit 2005) van Chelsea hotel, no. 2, waarin zelfs de koortjes hetzelfde klinken. Wat prachtig. Kijk en luister hier

En nu ik toch weer onder de indruk ben van de liederen van Leonard Cohen eindig ik met een opname die niet op deze cd staat, maar zo mooi is: Antony zingt If it be your will. Kijk en luister hier, met ook nog de stem van de grote, grote meester zelf.

Deze week was er, tijdens het Amsterdams Kleinkunstfestival, een hommage aan het werk van Simone Kleinsma. Die sprak na afloop de vertolkers en de zaal toe, te beginnen met de uitspraak: "Nou, jullie hebben vanavond kunnen horen dat ik heus wel smaak heb." Understatement dat Cohen had kunnen maken... 

Archief 2019