Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 12 - 83. Van der Keuken

zondag 24 maart 2019


Maar liefst drie pagina’s wijdt de Volkskrant (vrijdag 22 maart) aan de fantastische fotograaf-filmmaker Johan van der Keuken (1938-2001). Dit naar aanleiding van de schenking van zijn fotoarchief – zo’n twintigduizend negatieven, maar ook alle teksten en aantekeningen daarbij – aan het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. Zijn filmoeuvre schonk zijn weduwe al eerder aan Filmmuseum Eye in Amsterdam.


Volkskrant-journalist Michiel Kruijt laat Noshka van der Lely (nu 79 jaar) en Willem van Zoetendaal (nu 69 jaar) aan het woord. Zij is de weduwe van Van der Keuken, met wie zij vanaf zijn 28ste (dus 34 jaar lang) samen was; in hun Amsterdamse grachtenhuis beheert zij nog altijd zijn archief. Van Zoetendaal is een vooraanstaand fotografie-expert, die, nadat Van der Lely en hij een relatie kregen, bij haar kwam wonen. Samen besloten zij fotoboeken te publiceren uit dat belangrijke archief. Daarmee ontstond er dus eigenlijk een soort driehoeksverhouding, wat Van der Lely ‘postuum’ ook een stuk rustiger noemt dan in het echt in de echt.
 

In 2021 maken zij, zo is het plan, samen een tentoonstelling en een boek. De expositie reist daarna door naar onder meer Parijs, want in Frankrijk is Van der Keuken misschien wel bekender dan hier. Zo verkocht hij een paar jaar voor zijn dood nog fotoafdrukken aan Maison Européenne de la Photographie, een belangrijk fotografiemuseum in de Franse hoofdstad.


Ik lardeerde mijn stukje (maar verwijderde ze inmiddels) met wat Van der Keuken-foto’s, zoals Remco Campert met zijn kat. Op het eerste oog al herkenbaar, plaatsbaar als 'een Van der Keuken' en een beter compliment kun je een fotograaf niet maken.

Archief 2019