Week 11 - 80. Mens wordt hond

Elke week schrijft Trouw, in de rubriek Wat moeten we zien in…, over een kunstwerk dat een museum op dit moment exposeert. Dinsdag (19 maart) viel mijn oog meteen op de prachtige afbeelding (zie hierboven rechts) van een zwart-witte windhond, geschilderd door Arie Schippers (1952). Er is een tentoonstelling van zijn werk in Stedelijk Museum Kampen en daar hangt ook dit staatsieportret van Kiko, zijn eigen hond.

Een paar citaten uit het stuk van Henny de Lange en ik zocht daar nog wat afbeeldingen bij:
Schippers heeft iets met honden, niet met wollige en harige exemplaren, ook niet met poedels met zo’n ‘tuttig’ dekentje of jasje, laat staan met chihuahua’s. Nee, windhonden moeten het zijn. Die vindt hij mooi vanwege hun ‘fysiek’. “Je ziet hun anatomie, de ribbenkast, de contouren van hun botten. Heerlijk om te schilderen.” Zijn eigen hond, de 9-jarige Kiko, is een mengelmoes van misschien wel vijf rassen, maar toch wel voor 60 procent een windhond, schat hij in. […]

Schippers staat erom bekend dat hij met evenveel gemak een landschap schildert als een portret en magische fantasiewerelden. En dan maakt hij ook nog beelden. Zijn bekendste is het monument Walk to Freedom voor Nelson Mandela in Den Haag. 


Momenteel legt hij de laatste hand aan een standbeeld van Willem van Oranje. […] Aan zijn voeten staat een klein hondje. Door dat hondje kwam hij op het idee om portretten te maken van Kiko en andere honden die hij in Spanje had gefotografeerd. Daar zie je op straat nog ‘echte’ honden en niet de ‘verhuiselijkte’ dieren zoals wij die hier kennen. Honden in alle fases van het leven portretteerde hij, van zwanger, met uitgerekte tepels tot oud en blind. Nee, menselijke eigenschappen dicht hij ze niet toe. “Honden zijn puur natuur, doen zich niet mooier voor dan ze zijn.” 

Daarmee is meteen de titel van de tentoonstelling verklaard, die t/m 14 april te zien is: Mens wordt hond. Want, zoals ook Henny de Lange besluit: Misschien moet de mens meer hond worden.