Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 9 - 65. Spreeuwenwolk

woensdag 06 maart 2019



Behalve ganzen (lees hier) verblijden nu ook spreeuwen ons. Hun spreeuwenwolken zijn spectaculaire natuurverschijnselen in het najaar. En als die zich dan voordoen boven je huis…

Ik haal van internet wat het verschijnsel inhoudt: 
In deze tijd van het jaar kent ons land een record aantal spreeuwen. Onze eigen vogels die bij ons hebben gebroed én hun jongen. Over enkele weken trekt een gedeelte weg om elders de winter door te brengen, zoals bijvoorbeeld in Engeland. Onze spreeuwen krijgen op dit moment gezelschap van spreeuwen uit Scandinavië en Oost-Europa, die juist naar Nederland komen om de strenge winter in hun geboorteland te ontvluchten. 
Al die spreeuwen zwerven de komende maanden in kleinere groepjes door steden en over het platteland. 


Aan het eind van de dag zoeken al die kleine clubjes spreeuwen elkaar op. Uit alle windstreken komen ze aanvliegen en vormen steeds grotere groepen. Wat er dan gebeurt, is fenomenaal. Zo’n spreeuwengroep van honderden tot duizenden spreeuwen danst als een geheel door de lucht. In een perfecte choreografie voeren ze een waar spreeuwenballet op. Ze zwieren door de lucht en verplaatsen zich steeds meer richting slaapplaats. Dat kan een groep bomen zijn in een park, een hoog gebouw of een uitgestrekt rietveld. Is het eenmaal duister dan laten ze zich 
en masse uit de lucht vallen en bezetten de slaapplaats. Tot de volgende ochtend, wanneer ze in kleinere groepjes weer door de regio gaan zwerven.

Zo’n vliegshow hadden we zondagnamiddag dus boven ons huis.

Archief 2019