Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 9 - 63. I.M. Peter van Gestel [2/2]

maandag 04 maart 2019

Vervolg van gisteren.

Prachtig eerbetoon aan Peter van Gestel door Thomas de Veen in NRC-Handelsblad van deze maandag. Hij attendeert me op nog meer samen met Peter van Straaten geschreven boeken, namelijk de Ko Kuier (Carmiggeltiaanse, zij het van een veel jeugdiger slenteraar door Amsterdam)-uitgaven Uit het leven van Ko Kuier (1984) en Ko Kuier en zijn stadsgenoten (1985). 
 

 


Ik zag ze over het hoofd, want er staan hier ook zoveel boekenmeters rond Van Straaten. Tijdens het zoeken en vinden van die boeken ontdek ik er nog meer van hen samen, waaronder Winterijs (2001).




De Veen wijst erop dat de regel In de man zit nog een jongen – titel van de biografie die Elsbeth Etty schreef over Willem Wilmink – afkomstig is uit een gedicht dat Wilmink voor Van Gestel schreef:

In de man zit nog een jongen
en die zal daar altijd blijven
en wie schrijver is geworden
zal daarover schrijven

En ik leer nog meer. Ik citeer:
Het donkerste boek in Van Gestels oeuvre, Die dag aan zee (2003), is geïnspireerd op de zelfdoding van Van Gestels jongvolwassen broer. De slotzin is typerend: ‘Van alles maken we tenslotte een mooi verhaal.’
 



En juist dat boek vind ik dus niet terug in mijn bibliotheek!


Archief 2019