Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 8 - 56. Van Vliet in Van Dale

maandag 25 februari 2019



Een vondst moet eerst gangbaar Nederlands worden, wat betekent dat je het woord of de uitdrukking veelvuldig tegenkomt in boeken, kranten, tijdschriften en op internet. Dit omdat de uitspraak iets zó aantrekkelijks heeft dat veel mensen die overnemen.
Zo ongeveer verklaart Van Dale de toevoeging van een lemma aan de woordenlijst van een nieuwe editie van het Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal.  

Er komt weer een nieuwe druk aan en daaraan danken we een mooi nieuwsbericht van deze week:verschillende uitdrukkingen waarmee Paul van Vliet het cabaret en de Nederlandse taal verrijkte, krijgen een plek in de volgende Dikke Van Dale. Te weten:
- Vragen? Geen vragen! (uit de sketch Majoor Kees, 1973).
- Dat zijn leuke dingen voor de mensen (uit de gelijknamige boerentypering, 1973); 
- Te groot voor de poppen, te klein voor de kerels (uit het lied Meisjes van dertien, 1969).

Volgens Ton den Boom van Van Dale is het laatste citaat een uitspraak die geregeld opduikt in rechtbankverslagen van zedenzaken met minderjarigen. Den Boom: “Maar ik las laatst ook een voetbalvariant die sprak over een voetballertje dat te groot is voor de A-tjes, maar te klein voor de kerels.” 
Die uitspraak werkt aanstekelijk, want met gemak verzin je er elke minuut eentje bij: de kleutervariant ‘te groot voor de wieltjes, te klein voor de trappers’, de carrièrevariant ‘te groot om te vragen, te klein om te eisen’ de theaterafstudeervariant ‘te groot voor de zaal, te klein voor het podium’ et cetera et cetera. 

Archief 2019