Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 7 - 51. Merel / Merol

woensdag 20 februari 2019


In Trouw stond donderdag (14 februari) een interview met Merel Baldé, 28 jaar, afgestudeerd (in 2014) aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie, cabaretière (ze probeert haar eerste programma uit) en musicalster (in Soldaat van Oranje). 

Al doet ze dus al veel, momenteel maakt zij ook furore als zangeres. Niet als Merel, maar als Merol. 
Vorig jaar, op Valentijnsdag, debuteerde zij met Ik wil een kind van jou (hier de videoclip) en zij had een grote hit met de opvolger, getiteld Lekker met de meiden (lees en kijk hier). Al ruim 3,6 miljoen keer beluisterd op Spotify
 
Twee maanden geleden was er opeens Kerst met de Fam (lees en kijk hier) en nu, weer op Valentijnsdag, presenteerde zij Hou je bek en bef me (hier de videoclip).

Hoewel ik deze week twee van bovenstaande liedjes heb meegenomen in mijn rubriek Gedicht Gedacht, besef ik heus wel dat haar clips toch echt meer om te horen en te zien zijn dan om te lezen. Of zoals zij het zelf zegt: “Ik ben niet zo’n poëet. De schoonheid zit voor mij in letterlijke en directe teksten. Daardoor vallen ze ook op. De maatstaf is: ik moet me altijd een beetje schamen voor een liedje. Het moet een beetje schuren, ja.”

In het Trouw-interview dat Frank Hettinga met haar had, zegt hij dat haar lied hem doet denken aan bekende hiphopartiesten als 50 Cent en Flo Rida. Die rappen: I’ll let you lick the lollypop. Of: Can you blow my whistle baby. Baldé: 'Ja, het is leuk dat het een keer het meisje is dat zingt: Ik wil met je naar bed in plaats van de gast.'" […]
Hettinga: "50 Cent en N.E.R.D. omringen zich in hun videoclips met schaars geklede vrouwen die weinig aan de verbeelding overlaten. In Merols nieuwste video zijn het dansende jongens, enkel gehuld in zwarte ballenknijpers. Baldé grinnikt als ze de beelden toont. 'Ik ben écht niét preuts. Maar zelfs ik vond dit best ongemakkelijk.'"
Hettinga: "Ze noemt zichzelf niet activistisch. 'Ik zing over wat mij bezighoudt. Ja, het is autobiografisch', lacht ze. 'Ik heb ook weleens gedacht bij een gast: hou je bek en bef me. Dat stop ik dan in een liedje. Dat het per ongeluk feministisch is, vind ik natuurlijk top!'"

En aan het slot:

'Ik vind het leuk dat je nog niet hebt gevraagd of het allemaal een grote grap is. Een gimmick. Vaak is dat de eerste vraag. Dan denk ik: potverdikkie! Mijn liedjes zijn grappig en ik wil mezelf niet al te serieus nemen. Maar ik ben wel serieus over mijn liedjes. Een parodie ben je na twee maanden zat. Ik wil geen eendagsvlieg zijn.'

 

Archief 2019