Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 7 - 48. I.M. Sindy

zondag 17 februari 2019


Sindy (1985-2019)


Geroerd door het overlijdensbericht (in de Ten slotte-rubriek van het Parool, 14 februari) van Sindy. Joanne van Gool schrijft over de dood van de Artis-gorilla. 

Een citaat:
Sindy zat sinds 1990 in Artis. Iwo Nelson (al vier jaar vaste verzorger, FV): "Een bekend gezicht in de familie gorilla's, zou je kunnen zeggen." Ze heeft in de dierentuin drie jongen gekregen. […] De jongste […] is nog maar drie jaar oud. Nelson: "Sindy heeft helemaal tot op het laatst perfect voor hem gezorgd. Dat past ook bij een vrouwtje van haar leeftijd, want ze was in gorillajaren in de bloei van haar leven."
Toch was Sindy al langer wat zwak. Ze was minder alert en fit, maar haar overlijden kwam onverwacht. Nelson en een collega troffen haar woensdagochtend dood aan, uit camerabeelden bleek dat ze de avond daarvoor al was overleden.
Meestal worden laaglandgorilla's zo'n 48 jaar, dus Sindy is jong gestorven. Ze bleek een grote ontsteking in haar buik te hebben en veel ontstekingsvocht. Uit de autopsie werd duidelijk dat ze niet meer te redden was geweest. […]
Het verlies van de laaglandgorilla heeft impact op alle verzorgers én de gorilla's. Die laatste waren allemaal zo gewend aan haar aanwezigheid, dat de volwassen vrouwtjes om haar roepen. 
Nelson: "Dat is een treurig, maar ook een mooi proces. Je ziet dat de jonge mannetjes nieuwsgierig zijn, die hebben de nacht na haar overlijden gecontroleerd of ze nog zou gaan bewegen. Haar jong heeft nog een lange tijd naast zijn moeder gezeten toen ze al dood was. Je merkt dat hij nu op zoek is naar gezelschap."

Apen horen, net zo min als andere beesten, in dierentuinen. Maar als ze er toch zijn, laat mensen goed voor ze zorgen. Zoals voor Sindy dus en vanaf nu voor haar jong. 
Haar jong heeft nog een lange tijd naast zijn moeder gezeten toen ze al dood wass. Je merkt dat hij nu op zoek is naar gezelschap. Vooral geroerd door die zinnen natuurlijk. 

 

Archief 2019