Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 1 - 12. Vrijheid [4]: Marc Mulders

zaterdag 12 januari 2019

Vervolg van de Vrijheid-keuzes 1968-1978, 1979-1988 en 1989 - 1998.
 




Het raam 
Het laatste oordeel maakte Marc Mulders voor het ingangsportaal van de Sint-Janskathedraal in Den Bosch. Op het eerste gezicht volgt het venster een klassiek christelijk schema: boven is de hemel, daaronder het vagevuur en op de bodem de hel. Maar wie langer kijkt, ziet dat Mulders die thematiek naar zijn hand heeft gezet. De oordelende Christus bijvoorbeeld is een gezeefdrukte kopie van een werk van de schilder Alart Duhameel, door Mulders, naar eigen zeggen, gebruikt omdat hij vindt dat hij zelfs technisch niet in staat is tot het scheppen van een oorspronkelijk beeld van Christus. Daaronder wordt het raam bevolkt door een weelde aan symbolen, vaak uit de natuur: de pauw (het onvergankelijke geloof), de vlinder (die met zijn drie stadia van leven staat voor leven, dood en opstanding) en de iris, met zijn volle open kelk symbool voor het verlangen God te ontvangen. Alleen hangt Mulders de iris op zijn op, wat het geheel een spannende dubbelzinnigheid geeft: is dit Christus die de gelovigen omarmt of is het een hellemuil die op het punt staat de gelovigen in een kwade greep te nemen?
Het opvallendst aan dit 
Laatste Oordeel is echter de manier waarop Mulders het kwaad verbeeldt, onder in het raam: niet alleen door gretige happende monsterkaken en een zwarte pad, maar ook door een gezeefdrukte foto van een van de vliegtuigen die op 11 september 2001 het World Trade Centre invlogen – een gebeurtenis die in al z’n drama en symboliek door veel mensen als Bijbels werd ervaren. Juist door zulke combinaties te maken, slaagt Mulders erin het eeuwige, het Bijbelse en de actualiteit met elkaar te verbinden – en opnieuw te laten zien dat klassiek-christelijke thema’s als goed en kwaad, geloof en schoonheid eeuwig en van alle tijden zijn.  

Archief 2019