Week 1 - 8. Vrijheid [2]: Henk Visch

Na de keuze 1968-1978 nu 1979-1988.




Voor wie Henk Visch’ oeuvre kent, is de brug ongetwijfeld een verrassing. Henk Visch is al decennia vooral bekend door poëtische, gestileerde figuren. Daarmee is hij opvallend populair geworden – wie kent niet de Benzinepomp aan de A30, het Marathon-beeld bij de Erasmusbrug in Rotterdam of de kameel met begeleider op de Kunsthal. [En One word leads to another op het plein voor het Noordbrabants Museum, FV]










Je herkent zijn beelden direct als mensen, maar ze hebben zich óók losgezongen van elke waarneembare karaktereigenschap. Henk Visch’ beelden zijn als dansers die een abstract ballet uitvoeren; ze staan met één been in de wereld van de kunst en met één beeld in de wereld van alledag. ‘Tussenfiguren’ zijn het, ongrijpbaar, voor wie nooit iets vast staat.
Maar voor hij tot deze beelden kon komen, moest Henk Visch eerst een brug maken. Met dit beeld probeerde hij de kloof tussen die twee werelden juist te verscherpen. Het opvallendste aan de brug is dat bijna alle kenmerken van Hek Visch’ latere werk er al in zitten. De brug is niet dwingend of monumentaal, eerder kwetsbaar en een tikje wereldvreemd: een subtiele, fragiele constructie van dunne, witgeschilderde latten. Maar het beeld heeft ook iets van een dier, een insect, een hert dat bij het minste of geringste rumoer kan opschrikken en wegrennen  - weg van de rivier, weg van de afgrond. Juist die spanning tussen de kwetsbaarheid van levende wezens en de logica van de constructie, is helemaal Henk Visch.