Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 51 - Curieus Cabaret [1/4]

donderdag 27 december 2018



Tot slot van de Curiosa-reeks nog drie curieuze cabaretuitgaven. Te beginnen met dit boekje van Robert Long (pseudoniem van Bob Leverman, 1943-2006). Ik denk dat er van deze pastiche (op Toon Hermans dus) maar enkele tientallen exemplaren bestaan. 
 


De opdracht is ook curieus, want je zou kunnen denken dat hij het meende. Trouwe fan, alleen omdat ik voor Trouw werkte en Groot bewonderaar, alleen omdat ik in die krant in zijn ogen juist veel te kritisch over hem was. Desondanks konden we het bijzonder goed vinden met elkaar. 

In het boekje – zijn kerstcadeau in 1981 aan vrienden – steekt nog de (ongedateerde, maar naar eind augustus 1997 te herleiden) brief die hij bijvoegde. Die begint met Je bent toch een mal jongetje, waarde Frank, als aanzet om zich vervolgens weer goed boos te kunnen maken over een stuk dat ik in mijn krant schreef. Een citaat:

Waarom zo’n denigrerend slot: “Ook een hele eer natuurlijk om op je cd een duet met Margriet Hermans te mogen zingen.“ Is dat om de lezers van Trouw te laten merken dat hun kritikus het maar een kutartieste vindt?
Ik heb met heel wat “kutartiesten” te maken gehad tot op heden – Willeke, Corry Konings, Marha Bult, Conny Vandenbos, Bart Kaëll (Belgisch zanger + presentator van ‘Rad van Fortuin’) etc. – en ik ben blij dat ze er zijn. Je zou toch gek worden van alleen maar Youp en Freek?


Tegen het einde licht hij zijn geschenk nog toe:
Zoals beloofd stuur ik je bijgaand boekje. Zo’n zeventien jaar geleden ontstond het uit verbazing en ergernis. Iemand gaf mij ‘Waar ben je?’ cadeau, van Toon (die ik toen, net als nu nog altijd, hevig bewonderde). Uit baldadigheid en irritatie maakte ik deze persiflage als kerstkado aan vrienden.

 

Archief 2018