Week 46 - Minco

Goed nieuws: Margo Minco – inmiddels 98 jaar – krijgt de P.C. Hooft-prijs. Arnon Grunberg, die zelf kanshebber was voor deze oeuvreprijs, reageerde met de opmerking dat hij hoopt dat haar oeuvre hierdoor nieuwe lezers vindt of dat oude lezers het gaan herlezen. 
Dat oeuvre is maar klein: Het bittere kruid (1957), De andere kant (1959), Het huis hiernaast (1965), Een leeg huis (1966), De val (1983), De glazen brug (Boekenweekgeschenk 1986), De zon is maar een zeepbel (1990), Nagelaten dagen (1997), Storing (2004) , Een sprong in de tijd (4 mei-lezing 2008) en de met nieuwe en herziene verhalen uitgebreide verzameluitgaven Verzamelde verhalen 1951-1982 (1982), Achter de muur (2010) en Na de sterren (2015). 
Allemaal proza dus en voor dat genre krijgt zij ook de P.C. Hooftprijs, die afwisselend wordt uitgereikt aan een poëet, essayist en prozaïst.
Juist daarom moest ik denken aan dat ene gedicht van haar, geschreven als hommage aan voetballer Piet Keizer en opgenomen in de bundel Elf gedichten voor Piet Keizer, t.g.v. jaarwisserling 1973-1974 aangeboden aan vrienden en bekenden van Uitgeverij Ervan Thomas Rap. 
 

Arjan Peters vandaag (12 december) in de Volkskrant:
Tijdens het afgelopen WK-voetbal kreeg Minco in juni de vraag of er nu ook een voetballer is die zij een vers waard zou achten. Haar besliste antwoord: ‘Nee, er is in binnen- en buitenland geen voetballer meer die me zo zou kunnen boeien als indertijd Piet Keizer.

Lees hier het gedicht.