Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 44 - Herman van Veen [2]

dinsdag 06 november 2018

Vervolg van gisteren.

Twee miljoen. Meer mensen kunnen er in ons land niet wonen en wereldwijd zijn dat er maximaal drie miljard. Daar moeten we naartoe. Daar gaat het naartoe. Ook als we niets doen.’
Bioloog Hans Meek verwerpt alle optimistische verhalen en berekeningen die ons wijs moeten maken dat we op deze planeet straks met z’n tien miljard in welvaart kunnen leven. Nee, we keren terug naar de heer Malthus. Deze Britse econoom voorspelde twee eeuwen geleden hongersnood en massale sterfte, omdat de bevolkingsgroei geen gelijke tred hield met de groei van de voedselproductie. Aan die ramp wist de westerse de afgelopen twee eeuwen te ontkomen door de rest van de wereld uit te buiten, maar nu is er geen ontkomen meer aan.

Nog nooit viel-ie zo vroeg: Earth Overshoot Day. De dag waarop we officieel meer van de aarde eisen dan de aarde ons kan geven. 
Het zit zo: het Global Footprint Network berekent ieder jaar onze ecologische voetafdruk en onze biocapaciteit. Onze voetafdruk is hoeveel land en water we gebruiken om te voorzien in ons voedsel, woongebied en grondstoffen. En hoeveel bos en water er nodig is om onze uitstoot te absorberen. De biocapaciteit is hoeveel de aarde van al die dingen in een jaar kan aanvullen. Hoeveel nieuwe vis en koeien erbij komen, hoeveel onze landbouwgrond kan produceren en hoeveel uitstoot alle bossen en zeeën bij elkaar kunnen opnemen. 
Als je die twee van elkaar aftrekt, dan kom je er snel achter dat we veel te veel gebruiken. “Het is een goede maat voor de impact die we hebben op de planeet”, legt ecoloog Joop de Kraker aan journalist Stephan Vegelien uit. Joop is hoogleraar Sustainability Assessment aan de Universiteit van Maastricht. “We gebruiken nu twee keer zo veel in een jaar als de aarde kan opbrengen.”

Ik kijk omhoog van et papier en slik. Staar naar de lindeboom voor het raam. Hij schudt verward met zijn takken. Zal ik het hem vertellen of weet hij het al?

Lees ook hier. 

Archief 2018