Week 43 - Kind van twee culturen

Hoorde zondag jl. een heel mooi radio-interview met Wieteke van Dort. Dit naar aanleiding van het boek dat journalist Hans Visser schreef over en met Wieteke van Dort. Titel: Kind van twee culturen. Ondertitel: Schetsen uit een Nederlands-Indische familie. Natuurlijk komt haar creatie Tante Lien uitvoerig aan de orde. Bedacht voor haar VARA-televisieprogramma De Late Late Lien Show, een satirisch programma, uitgezonden van 1978 tot 1981, waarin de nostalgie en het heimwee naar het oude Nederlands-Indië centraal stond. 
Als Tante Lien is Wieteke van Dort (Soerabaja, 1943) ook daarna actief gebleven, onder meer op Pasar Malams en op andere bijeenkomsten, zoals protesten rond het nooit goed geregelde rechtsherstel voor KNIL-militairen. 

Ook Willem Wilmink heeft zich als auteur kunnen inleven in de Nederlands-Indische cultuur. Een citaat uit het boek:

De Late Late Lien Show was uiteindelijk goed voor het zelfbewustzijn van veel Indische Nederlanders. “Ik heb gehoord dat we inderdaad met die shows voor het eerst kans zagen om de Indische gemeenschap van zijn schaamte af te helpen. De kijkers zagen dat het daar om veel meer ging dan alleen maar gezelligheid, koken en lekker eten.”

Het succes van Tante Lien en de televisieshow ‘veroorzaken’ in 1978 de langspeelplaat Weerzien met Indië, met daarop een schat aan oude liedjes als Telaga biroe en Boeroeng kaka toea naast haar eigen Geef mij maar nasi goreng dat een nieuwe klassieker zal worden. De oer-Twentse Harry Bannink heeft in die productie een grote rol en net als op televisie vertaalt hij de Indische sfeer perfect in muziek. Er staat ook een lied op dat hij op verzoek van Wieteke samen schreef met dichter Willem Wilmink. Het is bedoeld voor Tante Lien. Om ideeën op te doen zijn die twee naar de Pasar Malam Besar in de Haagse Houtrusthallen gegaan. Op de plaat klinkt de muziek zoals de krontjong daar tussen de kramen zingt. De woorden lijken daar uit de vele gesprekken te zijn opgetekend. De beide mannen uit Enschede, die daarvoor nooit in Indië of Indonesië zijn geweest, begrijpen de sfeer en doen Tante Lien verzichten: “Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indië ben jij.” Samen met Wieteke van Dort voegen ze daarmee en Indisch monument toe aan de grote Nederlandse kleinkunst: Arm Den Haag.

Lees en luister hier.