Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 41 - Rund

zaterdag 20 oktober 2018

Lieve vrienden,

Ik neem aan dat jullie ook lazen over en/of hoorden van het onderzoek dat Wakker Dier deze week publiceerde.

Iers rundvlees heeft een diervriendelijk imago, met koeien die hun geluk niet op kunnen omdat ze vrijuit kunnen grazen op de grasvlaktes waar Ierland voor tachtig procent uit bestaat. Of, zoals supermarktketen Jumbo promoot: “Alleen als het echt te koud wordt, verhuizen de koeien naar de stal.” Concurrent Albert Heijn: “Het gaat om runderen die in onze optiek een beter leven leiden dan de reguliere Europese runderen.”
 



Wakker Dier publiceert beelden van de runderen in bomvolle, zeer verouderde stallen. Niet “alleen als het echt te koud wordt”, maar vier tot vijf maanden per jaar staan ze daar, in hun eigen uitwerpselen en met veel kale plekken, die het gevolg zijn van aangekoekte mest en infecties.
 



We zijn er nog niet: Ik citeer de Volkskrant (15 oktober):
Op bijna alle bezochte boerderijen werden de stieren bovendien gecastreerd. Een praktijk die in Ierland – in tegenstelling tot Nederland – veel voorkomt en onverdoofd mag plaatsvinden totdat de kalveren zes maanden oud zijn. Op die manier wordt bespaard op de kosten van een veearts, die castratie na zes maanden verplicht moet begeleiden. 
Ook waren alle runderen onthoornd, een ingreep waarvoor vanaf twee weken een lokale verdoving moet worden toegepast. Onnodig, vinden sommige boeren. ‘Just push ’em against the wall’, zegt een van hen tegen de onderzoekers.



Maar liefst 90 procent van het Iers rundvlees is bestemd voor de export. Van de Europese afnemers staat Nederland staat op plaats vier, met 45 duizend ton rundvlees, ter waarde van 200 miljoen euro. 

Iers rundvlees heeft al geen Beter Leven-keurmerk meer, omdat de Dierenbescherming eiste dat onthoornen en castreren voortaan alleen nog onder verdoving en met pijnstilling achteraf zou worden uitgevoerd. Een andere voorwaarde was dat de runderen toegang zouden hebben tot zachte ligbedden in plaats van harde, betonnen roostervloeren. Ierse leveranciers slagen er niet in deze afspraken na te komen.
 



Nogmaals, ik neem aan dat jullie ook lazen over en/of hoorden van dit onderzoek. We spreken wel eens met elkaar over onze keuze géén en jullie keuze alleen diervriendelijk vlees te eten. Hopelijk stelt deze Wakker Dier-publicatie jullie besluit ernstig op de proef.

P.S.
Kom weer eens eten! 

Archief 2018