Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 41 - Bloot

vrijdag 19 oktober 2018



Nieuw voorbeeld van de verpreutsing. Ik schreef er hier eerder over.
Designer Thomas Widdershoven maakte als gastcurator voor museum Kranenburgh in Bergen de tentoonstelling Bloot. Het affiche is bovenstaande foto van Chloë Ellingson. We zien twee vrouwen: de voorste al bloot, de andere heeft haar bh nog aan en stapt uit haar onderbroek. Wat dan opvalt: haar witte tampontouwtje.

De foto is gemaakt voor een reclamecampagne voor een Canadees merk tampons van biologisch katoen. Dat kan wel zo wezen, maar museumdirecteur Mariette Dölle heeft het geweten toen zij de uitnodiging voor de opening van zondag jl. liet rondsturen. De Volkskrant, 17 oktober:

‘Onsmakelijk’ en ‘te intiem’ zou de foto zijn, ook volgens sommige begunstigers van het museum. Gemeenteambtenaren wijdden een extra overleg aan de posters. Eigenlijk werd het hele thema van de tentoonstelling, bloot, door sommigen niet gewaardeerd. Ook de gidsen, die als vrijwilliger bezoekers in het museum rondleiden, hadden hun twijfels.
Dölle vat het bezwaar dat ze hoorde zo samen: ‘Bloot laten zien is niet beschaafd, een museum is beschaafd, dus bloot hoort niet in een museum.’

Wie dat vindt, heeft op deze tentoonstelling niets te zoeken. Nogmaals de Volkskrant: 
Widdershoven maakte een eigenzinnige tentoonstelling. Niet alleen billen, borsten, vulva’s en piemels zijn te bewonderen, maar ook bijvoorbeeld een illegale goudmijn en een vitrine met vier telefoongidsen uit de jaren tachtig. ‘Veel Nederlanders voelden zich bloot zonder hoofdletters’, meldt de toelichting over Wim Crouwels ontwerp. En Widdershoven wil laten zien wat bloot in reclames kan betekenen, zoals in campagnes waaraan hij zelf meewerkte en op affiches van Anthon Beeke.
Ook over de ophef over Beekes werk schreef ik eerder. Lees hier.

Bezoek het museum en verpruts de verpreutsing.

Archief 2018