Week 40 - Kooiman I.M

Lees in de maandagse Volkskrant (8 oktober) dat Dirk Ayelt Kooiman is overleden op 2 oktober en dat de uitvaartplechtigheid inmiddels heeft plaatsgevonden. Hoewel nog geen krant aandacht heeft gewijd aan zijn dood, weet ik toch echt zeker dat het de schrijver Dirk Ayelt Kooiman (1946) betreft, auteur van film- en tv-scrips en van een twintigtal romans en novelles, waaronder zijn bekendste: Montyn (1982), geïnspireerd op de oorlogsjaren van schilder Jan Montyn, die hij hiervoor een aantal keren interviewde. 

Kooiman, in 1974 medeoprichter van het literaire tijdschrift De Revisor, maakte in 1984 deel uit van de jury van de Multatuliprijs. Ik las dit weekeinde dat studenten Nederlands niet meer (hoeven te) weten wie Multatuli is. Ook van Kooiman zullen ze wel nooit hebben gehoord.

In haar weekcolumn in het Brabants Dagblad had Marjan Berk het woensdag (3 oktober) over de musical Was getekend Annie M.G. Schmidt, gebaseerd op de biografie Anna van Annejet van der Zijl. Vol met “de liedjes die Harry Banning zo meesterlijk van muziek heeft voorzien”. Harry Banning? Ja, dat staat er. 

Berk is geboren in 1932, Bannink (!) in 1929... Studenten van twintig weten niet meer wie negentiende-eeuwer Multatuli was, maar deze oudere weet niet eens meer hoe de leeftijdgenoot heette met wie ze zelf op het podium stond. Dat lijkt me triester. 

Toen Leo Vromans dochter vlak voor de dood van haar vader tegen hem snotterde dat zij hem erg zou gaan missen, was hij verbaasd, want hij blééf toch bij haar door al zijn boeken!
De tekst boven de overlijdensadvertentie van Dirk Ayelt Kooiman luidt: “Is er nog tijd om mijn boek te voltooien?” Hopelijk heeft ook hij aan zijn rijke oeuvre gedacht toen hij stierf. En lezers blijven er altijd, ook (of vooral) als ze geen Nederlands studeren.