Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 39 - Aznavour (1924-2018)

donderdag 04 oktober 2018

 

Een trouwe lezer schreef me: “Aznavour dood, ben blij dat ik hem heb zien optreden. Had ik met Brel ook wel gewild. Ga je iets over het icoon van de Franse chanson schrijven?”

Ik heb juist geen goede herinnering aan de enige keer dat ik De beste zanger die ooit geleefd heeft (Matthijs van Nieuwkerk, 2015)  zag optreden. Daar stond een groot artiest, maar optreden op je negentigste? Hij was inmiddels echt te oud en te breekbaar. Ik vond het pijnlijk te zien dat hij volledig afhankelijk was van de autocue op achtdubbele grootte en, toen die uitviel, van zijn publiek, dat zijn chansons beter kende dan hij zelf. 
 



Paul de Munnik bracht (in 2016) een eerbetoon aan hem met Gister nog. En Boudewijn de Groot (1965) en Corry Brokken (1962 en 1964) zongen Aznavour ruim vijftig jaar eerder al in vertaling: zie hier en hier en hier. Maar als ik Aznavour echt wil eren, moet ik die chansons in zijn eigen vertolking laten zien en horen:

Hier encore (1964) 
Une enfant (1956)
La mamma (1968)
Tu t'laisses aller (1962)

Maar dan in de uitvoeringen waarin ik me hem wèl graag herinner.

Archief 2018