Week 36 - Co Westerik 2-3-1924 - 10-9-2018 [2]

Vijftig van zijn werken gaan in november mee naar ons nieuwe huis. Dat betekent dat er honderdvijftig niet meeverhuizen; die worden volgend voorjaar geveild. Ik had verwacht dat het allemaal tekeningen en aquarellen zouden zijn waarvan ik geen afstand doe en geen prenten. Maar uiteindelijk is toch dertig procent grafiek: enkele etsjes en verschillende zeefdrukken en litho’s. Daaronder natuurlijk Vrouw voor landschap, het eerste Westerikje dat ik (in 1983) kocht: een litho in acht kleuren; editie van 35 exemplaren.
 

Bij het opstellen van de veilinglijst schrapte ik toch weer titels of verving ze door andere. En ik moest voor mezelf de vraag beantwoorden wat ik zou doen met de munten, het T-shirt, het servies? En de tientallen affiches, waaronder die voor het Holland Festival (1986) en het Samuel Beckett-festival (1992)?
 

Maar de belangrijkste vragen waren natuurlijk of de gouache (Appel-etende jongen, 1954) meegaat en…  Zelfportret met vrouwen, zijn eerste professionele schilderij, uit 1946. Co: “Toen ik dit gemaakt had, wist ik dat kunstschilder mijn beroep zou zijn en blijven.” 
 

Dat schilderij schonk hij me en tijdens zijn leven zou ik er geen moment aan gedacht hebben er afstand van te doen, want daarmee zou ik hem groot verdriet doen. Maar Co is dood en nu heb ik groot verdriet. De veilinglijst is niet rouwbestendig, dus zeker nog niet definitief.