Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 36 - Dienstreis

woensdag 12 september 2018

“Op een van mijn dienstreizen…” Zo begon oud-cabaretier, amusementshistoricus en radiomaker Jacques Klöters altijd zijn anekdotes over een bezoek aan bijvoorbeeld een theatermaker, voorstelling, expositie of boekenmarkt. Mooie formulering, die ik ook al een tijdje gebruik, maar wel met mijn bron indachtig.

Op een van mijn dienstreizen was ik zaterdag bij een vroege voorleesvoorstelling van Met de kennis van nu, de nieuwe theatershow van Youp van ’t Hek. Eerst gezamenlijk gegeten bij het ronduit geweldige restaurant Red Chili in Nieuw-Niedorp. Gezien de naam en het uiterlijk verwacht je een ordinaire Chinees, maar vanaf het moment dat je het pand betreedt, weet je wel beter: sterrenniveau. 
 



Of het restaurant  die sterren ook heeft, willen we na het eerste gerecht al weten. “Nee,” antwoordt onze Vietnamese gastheer resoluut, “want dan komen mensen met de verkeerde verwachtingen naar ons toe. Wij willen geen bezoekers die ons komen keuren; wij willen dat mensen hier lekker komen eten. En als die hier voor het eerst eten, zijn die, net zoals jullie, natuurlijk blij verrast over het heel hoge niveau. Eet smakelijk!”
 



Vervolgens naar Theaterkerk Wadway, waar de cabaretier tien jaar niet geweest is en ik al veel langer niet: de laatste keer was bij een reünie van Kabaret Ivo de Wijs, ik denk in de vroege jaren negentig. Vervolgens vaststellen – en dat is wel eens anders – hoe goed hij nu al op weg is: twee verhaallijnen die veel moois beloven..




De programmeur vertelt mij na afloop tot mijn verrassing – want het is toch anderhalf uur rijden – vaak jong talent te komen scouten in de Verkadefabriek. Daar is het theaterseizoen weer begonnen. Binnen de cabaretprogrammering komen de populaire namen van de jonge generatie weer langs: Pieter Derks, Tim Fransen, Martijn Koning, Patrick Laureij, Henry van Loon, Micha Wertheim… Maar wie was in de voorverkoop het eerst uitverkocht? Toch die cabaretier van de oudste nog actieve generatie. Na de zaaltjes van honderd stoelen van dit moment staat die in 2020 weer in Theater Carré. Iets om naar uit te zien, maar ik beloof niks: het is met de kennis van nu.

 

Archief 2018