Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 36 - Lanoye 60

maandag 10 september 2018




Lanoye 60. Groepsportret met brilletje
is een gelimiteerd (1.500 exemplaren) feestboek t.g.v. de 60steverjaardag van Tom Lanoye, de Vlaamse columnist, dichter, essayist, performer romancier, toneelschrijver, vertaler – en ik vergeet er vast nog een paar, zoals cabaretier, want dat was hij ook kortstondig.

Zijn vaste redacteur Anni van Landeghem en vaste vormgever (Gert) Dooreman kregen zijn complete archief te leen en stelden daaruit een boek samen met familiekiekjes en latere foto’s, kladblaadjes, brieffragmenten, schetsblaadjes, samenlevingscontracten, bidprentjes, geboortekaartjes, krantenknipsels, tijdschriftpagina’s, illustraties, filmstills, jeugdtekeningen, boekomslagen, brief- en mailcorrespondenties, affiches, pamfletten, lezingen, redevoeringen, toespraken, petities, uitnodigingen, persberichten, recensies, interviews, prozafragmenten, columns, toneelteksten, liedjes, gedichten, citaten – en ook nu vergeet ik er vast weer een paar.

Die veelheid is tegelijk ook de zwakte. Bijschriften ontbreken te vaak of geven te weinig informatie en belangrijke archiefstukken krijgen nauwelijks context. NRC-Handelsblad omschreef het lezen van dit boek als door een museum dwalen zonder bordjes. Mooier kan ik het niet zeggen.

 




Voor Gedicht Gedacht koos ik drie gedichten. Het eerste is het slotgedicht uit zijn bundel Hanestaart (1990); het tweede en het derde vertalingen die hij maakte van gedichten van of herinneringen aan jongens aan het front tijdens De Grote Oorlog, 1914-1918. In het feestboek staan wel wat pagina’s met Lanoyes vertalingen van Gedichten uit de Groote Oorlog die zijn overgenomen uit de Standaard (waarin hij ze, met oorspronkelijke tekst, aanvankelijk publiceerde in 2001 en 2002) en in de twee boeken die ervan verschenen – Niemandsland (2001) en Overkant (2004) –, maar zonder informatie over de achtergrond van dit imposante project.

Daarom mijn keuze voor twee van die gedichten en voor het afsluiten van dit logboek met een citaat van de achterkant van Niemandsland:
De Eerste Wereldoorlog staat ook bekend als the literary war. Aan het front werden duizenden aangrijpende verzen geschreven. Vooral the War Poets verwierven bekendheid. […] Tom Lanoye maakte niet alleen een bloemlezing uit hun gedichten. Hij bewerkte ze en haalde ze over naar zijn idioom en achtergrond. […] Zo laat bekend materiaal zich lezen als nieuw: dit is de bundel die een Vlaamse piot, met de pen van Lanoye, had kunnen schrijven tijdens de Groote Oorlog, in een loopgraaf aan de IJzer. 


 

Archief 2018