Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 32 - Culinair [2]

dinsdag 14 augustus 2018




Vervolg van gisteren.

Industrieel erfgoed, dat is duidelijk als je binnenstapt in de Lichtfabriek die ooit Lichtfabriek was, net zoals Het Zalmhuis Het Zalmhuis was et cetera

In 
1910 maakt het leprozenhuis plaats voor dit gebouw. Oorspronkelijk bestaat het uit twee delen: de Turbinezaal aan de Hoge Gouwe en een achtergebouw met Ketelhuis, dat later gesloopt is. Op de begane grond bevinden zich, achter de entree, de hoogspanningsruimte en het magazijn.
Daar verzorgt De Goudsche Lichtfabriek – vanaf 1930 GLF (De Gemeentelijke Lichtfabrieken Gouda genaamd – de stroomvoorziening van Gouda en omgeving. Stroom wordt in die jaren voornamelijk gebruikt voor verlichting boven de keukentafels, want er zijn nog geen stofzuigers, wasmachines en televisies. Daar bevinden de bewoners zich als ze niet slapen; om er te stoppen en te naaien, het eten voor te bereiden, de dag door te nemen, koffie te drinken, spelletjes te doen, een slaapmutsje te nemen…

Als er vanaf de jaren vijftig wèl meer stroom vereist is dan alleen voor die lamp boven de keukentafel, is het aanbieden van gratis stroomvoorziening aan een hele omgeving niet meer mogelijk. Het GEB (Gemeentelijk Energiebedrijf) gaat in de jaren vijftig en zestig over op het in rekening brengen van individueel stroomverbruik en in de jaren zeventig sluit de Lichtfabriek.  

Begin eenentwintigste eeuw krijgen veel oude gebouwen in Gouda een tweede leven: het Kaaspakhuis, het Spaandersbad, de Watertoren… Maar het pand van de Lichtfabriek blijft lang leeg staan en gaat gelden als ‘de ‘rotte tand’ van de binnenstad. Gelukkig wordt het gebouw niet gesloopt en krijgt het in 2015 een nieuwe bestemming: een restaurant waarin veel van de originele kenmerken bewaard en zichtbaar zijn gebleven.
 




Met haar visie verwijst restaurant LFG naar de vroege traditie, naar het oude ambacht van het branden van koffie, het bakken van brood, het fermenteren van groente. Ik citeer:

Vandaag de dag waarderen wij weer hoe onze opa’s en oma’s het eten bereidden. Waarom? Omdat het smaakt en voldoening geeft. Omdat het echt is. En ook omdat je proeft dat men met elkaar èn de natuur in verbinding stond. Denk dan maar weer eens aan die gloeilamp boven de keukentafel; verbonden door de Lichtfabriek!

Wij hebben gekozen voor leveranciers die op hun beurt weer verbinding hebben gelegd met andere partijen in de voedselketen, zoals boeren, telers, vissers, jagers en slagers. Met open vizier en afspraken waarbij elkaar iets gegund wordt, hebben wij ons verbonden aan de koffiebranderij Douwe Egberts, een brouwerij uit Arcen waar o.m. Hertog Jan Bier vandaan komt en verder aan kleine boeren en bakkers.

Als gisteren gezegd: het bovenstaande is niet meer dan het opsommen van de weetjes, maar wat vooral geldt: ga er eens heen. De kaart is mooi. Vergeet tijdens het kijken niet te eten.

Archief 2018