Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 31 - Zùhistùr

vrijdag 10 augustus 2018

Ik heb er helemaal geen zin in om in mijn logboek zuur te zijn, maar nu moet het toch een keer. Zowat elke krant heeft tegenwoordig een wekelijkse restaurantrecensie. Zo ook het Brabants Dagblad. Ik ben verwend met de stevige kritieken in de rubriek Proefwerk van het Parool, eerst van Johannes van Dam en nu alweer enkele jaren geschreven door Hiske Versprille. Haar gezicht is in en om Amsterdam inmiddels net zo bekend als die markante kop van Van Dam en ik weet zeker dat het dikwijls gebeurt dat de patron naar de keuken rent om de chefkok te waarschuwen dat “ze” er is. 

Heel anders zal dat zijn bij de Brabantse restaurants die kookboekenschrijfster Carla Kentgens voor het Brabants Dagblad in Over de tong bezoekt. Geen enkel gevaar. Veel laffe zeventjes – Versprille geeft ook verbolgen drieën en bewonderende tien-minnen –  toegelicht met tenenkrommende clichés. Niet alleen over alles buiten het bord – zoals “De keuze is ruim en gevarieerd. De filosofie van chef Danny van der Linden is topproducten op een eerlijke manier verwerken en de gast iets heerlijks voorschotelen. Daarmee is hij bij ons aan het goede adres!” en “Dennis en Patty zijn een sympathiek team met warme hartelijkheid en zorg voor hun gasten” –, maar ook over alles eròp: “Mijn gast smult van de overheerlijke vis”, “De files zijn goed gebakken. Had een fractie gaarder mogen zijn, maar dan zoek je spijkers op laag water” en “Het is de presentatie die het ‘m doet.” 

Wie nu zegt dat je de televisie moet uitzetten als een programma je niet bevalt en dus ook een artikel moet overslaan dat je niet aan staat, heeft gelijk. Verspilde energie. Maar wel een verzoek aan mijn lezers: als wij in hetzelfde restaurant zitten en Carla Kentgens komt binnen, wil je me dan waarschuwen dat “ze” er is.   

Archief 2018