Week 31 - Dorrestijn

Goed interview met Hans Dorrestijn (1940), zaterdag jl. (28 juli) in de Volkskrant. Over zijn beroerde jeugd, mislukte huwelijken en knagende onzekerheden, maar ook over bedwongen depressies, een nieuw boek en een theatershow in komst. En zo klinkt er al met al toch veel vrolijkheid en niet alleen somberte door. Precies zoals mensen die hem al veel langer kennen – en ik prijs mij gelukkig me tot die groep te kunnen rekenen – hem ook hebben zien... groeien – ja, dat is het beste woord. Van soms onuitstaanbare pessimist tot evenwichtige optimist. Of zoals interviewster Evelien van Veen schrijft: “Ouder worden, als het iemand deugd doet, is het Hans Dorrestijn wel.”

Ik zocht even op hoe vaak ik zijn werk al opnam in Gedicht Gedacht. Hij speelt, met acht teksten, behoorlijk mee in de Eredivisie van mijn keuze uit de Nederlandse Poëzie. Maar… drie liedteksten in 2016, vijf in 2017 en nog niet eentje in 2018. De komende bijdragen zijn voor hem, te beginnen hier.

In mijn computer zit een heel boek over hem en met studenten van de Koningstheateracademie hebben we destijds een cd opgenomen met achttien van zijn liederen. Het zou deel 5 zijn geworden van de reeks Koningstheatercahier – net zo’n uitgave als mijn Willem Wilmink-boek. Als de verstrijkende tijd, zoals bij Dorrestijn, alleen maar goed doet, komt die uitgave er ook nog wel.