Week 31 - Veracruz

Al een paar keer schreef ik over Uitgeverij Vleugels (onder meer hier). Maar de uitgave die ik nu gelezen heb, slaat alles: Veracruz van de Franse auteur Olivier Rolin (1947) in vertaling van Katelijne De Vuyst – aan de schrijfwijze zie je het al: zij komt uit Vlaanderen. 
 

In de Mexicaanse havenstad Veracruz wacht een schrijver in zijn stamkroeg tevergeefs op zijn geliefde. Gedesillusioneerd keert hij terug in zijn hotel. Daar ontvangt hij per post vier korte verhalen, geschreven vanuit het wisselende perspectief van vier personen. Dat zijn drie mannen die elkaar haten, omdat zij de vierde persoon - uiteraard een vrouw – alleen voor zichzelf willen hebben, te weten: de incestueuze vader en gevallen priester die haar begeren plus de echtgenoot die zijn rivalen scherp in het oog houdt en bereid is hen eigenhandig te castreren. Zijn mes ligt binnen handbereik. Zij zijn tot elkaar veroordeeld in één ruimte binnen een vervallen paleis vlak voordat orkaan Susana over Veracruz raast.
Stukje bij beetje ontvouwt de vertelling zich, waarbij Susana – jaja, natuurlijk dezelfde naam – het vulkanische verlangen belichaamt van die ploerten van mannen met macht en aanzien – nou ja, ook vergane glorie inmiddels, net als de plek waar zij zich bevinden. Maar dan – toch al over de helft van deze novelle (van nog geen honderd pagina’s) – komt Susana zelf aan het woord. Over een orkaan gesproken! 
Daarna is de schrijver van het begin weer aan het woord en komt de storm - in zijn hoofd en in dat van de lezer - tot bedaren in beschouwingen die me droevig stemden..

Prachtig boek!