Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 30 - Beer [1]

zaterdag 04 augustus 2018



Lees vandaag in de Volkskrant dat Beer Gertenbach (75 jaar) vorige maand is overleden. In de jaren tachtig en negentig kwam ik hem vaak tegen bij de NCRV, toen ik veelvuldig meewerkte aan het radioprogramma Volgspot van Hijlco Span. Daar gold Beer zo ongeveer als vaste technicus van dienst. En later maakte ik samen met Hijlco, Mieke van Berkel en Beer een wekelijks cabaretprogramma, ook voor de NCRV-radio. Dit onder de titel: De lach en de traan; ondertitel: Het cabaret van A tot Z. Uitzending op maandagavond; opname zaterdag overdag. Om het mezelf moeilijk te maken als samensteller, koos ik wekelijks een ander thema en dat doorliepen we, met sketches als tussenblokjes die we met z’n vieren inspraken, aan de hand van het volledige alfabet. Van de A tot de Z aan de hand van een titel of een naam. Dus bijvoorbeeld van een lied van Eli Asser naar een vertolking door Beer Bossu et cetera.

Beer Bossu in een uitzending verwerken, was een cadeau aan Beer Gertenbach, want dat was hij zelf en ik deed er hem zichtbaar plezier mee. Leidde altijd tot kostelijke anekdotes uit zijn theatertijd. Beer Gertenbach noemde zich Beer Bossu toen hij in 1964 uit Londen terugkwam, nadat hij zijn opleiding had afgerond aan de beroemde Guildhall School for Music and Drama. Als acteur, zanger en danser stond hij vervolgens in musicals als Anatevka (met Lex Goudsmit), De Kleine Parade (met Wim Sonneveld) en De Stunt (met Jasperina de Jong). Maar zes jaar later, toch pas 28 jaar, stopte hij alweer, want hij vond zich te oud voor het theatervak.

Sindsdien gold hij als een van de meest markante radiotechnici in Hilversum, met wie iedereen graag samenwerkte omdat hij door zijn achtergrond en brede interesse  zo ontzettend veel van muziek wist: van cabaret tot jazz en bijna alles daar tussenin. Het was een eer en een groot genoegen met hem te werken en te converseren. 

Peter de Waard schrijft in zijn Volkskrant-stuk dat Beer in ons radiocabaretprogramma De lach en de traan chef-montage was. Mooie taakomschrijving, maar hij was veel meer: presentator, klankbord, zielsverwant… Nadat hij in 2002 met pensioen ging, heb ik hem nooit meer gezien. Peter de Waard: “Gertenbach kampte al langere tijd met verschijnselen van dementie. Drie jaar geleden werd hij opgenomen in zorgcentrum Vondelstede in Amsterdam, omdat hij steeds van huis wegliep.”

Beer woonde in een prachtig huis aan de Amstel schuin tegenover Theater Carré. Zou me niks verbazen als hij wegliep omdat hij dacht dat hij in Carré moest zijn. 

[Zie ook hier]

Archief 2018