Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 31 - Beer [2]

dinsdag 07 augustus 2018


De logboeken over het gestorven orka-jong en het aap-oudje hebben veel losgemaakt. Lezers vragen me nog even bij de dierenwereld te blijven en in deze rubriek ook aandacht te wijden aan de koningspinguïns en de gedode ijsbeer. Nu ben ik niet van de verzoeknummers – want hoe groter de groep hoe kleiner de wijsheid – maar die foto van die ijsbeer heeft ook mij geschokt.

Vrijdag ging een groep toeristen aan land op Spitsbergen. Een ijsbeer viel een man aan, waarop een van de ‘ijsbeerbewakers’ die standaard meegaan op de Noordpoolcruises  - “speciaal opgeleid en gewapend”, lees ik - de ijsbeer doodschoot. Toeristen geven duizenden euro’s uit om ijsberen van dichtbij te zien, maar voor dat geld moeten die zich natuurlijk wel menselijk gedragen.

Biologen zeggen: “Door de opwarming van de aarde dalen de ijsvlaktes in het gebied. Dat maakt het voor ijsberen steeds moeilijker om te jagen. Als dan ook nog eens cruiseschepen met toeristen aanmeren, wordt hun zoektocht naar voedsel helemaal verstoord.”

Maar dan de Noorse politie, die het optreden van de bemanning verdedigt: “De bemanning heeft correct gehandeld door eerst te roepen en een alarmpistool af te vuren. Toen de ijsbeer 'niet wilde luisteren', werd het dier doodgeschoten.”

Terecht natuurlijk, want wie niet horen wil, moet voelen. Met dat Nederlandse spreekwoord voeden ijsberen hun jongen immers op.  

PS
Eet u nog vlees trouwens? De Liefste en ik allang niet meer. 

 

Archief 2018