Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 29 - Remco kiest (op zijn verjaardag)

zaterdag 28 juli 2018


Maanden geleden werd het boek al aangekondigd, maar pas vandaag – op zijn 89ste verjaardag – verscheen het: Campert kiest, met de columns die Remco Campert van 10 september 2016 tot en met 17 februari 2018 wekelijks schreef in de Volkskrantcolumns waarvoor gedichten en dichters steeds het uitgangspunt zijn. Daarna beloofde hij zijn lezers wegens gezondheid en ouderdom zijn pen neer te leggen, maar gelukkig houdt hij zich daar niet consequent aan. 

 



Van de achterkant: “Voor Remco Campert is poëzie als zuurstof. Hij kan niet leven zonder zelf te dichten, maar ook niet zonder het werk van anderen. Gedichten vormen de bron van zijn kleine beschouwingen over het leven en de literatuur.” 
“Bij wijze van voorwoord” lezen we hoe Campert uit “het werk van anderen” kiest: “Ik bezit honderden bundels poëzie. De afgelopen jaren maakte ik daaruit een keuze voor mijn columns. Op een dag vroeg mijn vrouw Deborah, die mijn columns al jarenlang overtikt en doorstuurt naar de krant (ik schrijf met de schrijfmachine en zij op de computer): ‘Wat komt eerst? De kip of het ei? Het gedicht (de kip) of je stemming (het ei)?’ Zij heeft het geheim ontrafeld: ‘Remco pakt een willekeurige gedichtenbundel. Hij bladert er net zo lang in tot een gedicht hem zint en past bij zijn gemoed van dat moment.’ Vandaar de titel van dit boek.”

De komende dagen zal ik in Gedicht Gedacht terugkomen op wat Campert zoal kiest. Oftewel: Verhallen kiest.

Archief 2018