Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 28 - Vrouw tussen mannen [2]

vrijdag 20 juli 2018

 

 [Vervolg van gisteren.]

Jet werden drie dingen duidelijk. Ten eerste bleek Ans van Simon te houden op een andere manier dan Jet had gedacht; Ans zou hem nooit loslaten. Ten tweede zou Simon nooit van haar loskomen. En ten derde stelde Jet vast dat ze er niets voor voelde om in een soort driehoeksverhouding betrokken te worden. Ze had gedacht dat Ans, Simon en zijzelf goede vrienden zouden kunnen blijven, maar het was haar duidelijk dat dat niet zou kunnen. Ans zou hem nooit zijn vrijheid geven, ze zou altijd om hem blijven vechten. Wat natuurlijk haar goed recht is, schreef Jet. […] ‘Ik ga niet door op deze wijze.’ Ze zou dat beledigend vinden voor hen alle drie, ze vond het geen stijl.
Dus wilde ze geen enkele vast afspraak meer met Simon maken, zolang hij nog ‘openigerlei wijze’ met Ans verbonden was. […] ‘Ik kan geen verdriet meer erbij “nemen”. […]  Als we samen een gooi naar het geluk zouden wagen, wil ik dat onze armen vrij zijn. In Godsnaam  niet meer allerlei complicaties. Anders duizendmaal liever helemaal niets.’
De reactie van Simon was opmerkelijk. Als Jet zich zou terugtrekken, schreef hij, zou dat volgens hem zinloos zijn. Wat zou het effect zijn als hij Jet moest opgeven omwille van Ans? Dan zou Jet in plaats van één twee mensen ongelukkig maken, zichzelf en hem. Maar Simon had ook een andere rekensom kunnen maken: als hij ervoor zou kiezen uit Doorn weg te gaan, zou hij één mens ongelukkig maken, En twee mensen gelukkig: zichzelf en Jet. Maar die rekensom maakte hij niet.
Als een soort troost voor Jet voegde hij eraan toe dat hij waarschijnlijk toch niet bij Ans zou blijven, dus Ans zou van zo’n oplossing niets beter worden. Bovendien: hij zou zich geen raad weten wanneer hij Jet niet meer zou zien en haar geen liefde en tederheid kon geven. Hij wilde niet op haar medelijden speculeren, maar ze moest toch weten welke gevolgen het voor hem zou hebben als ze hem afwees.. En zo schreef hij verder en verder, en het kwam steeds op hetzelfde neer: Jet mocht hem dit niet aandoen. Hij zou het slachtoffer zijn. 
Geen woord over Jets gevoel in deze situatie, over zijn onmacht èn onwil om te kiezen tussen Doorn met Ans of Amsterdam met Jet…

[Aukje Holtrop: Henriette van Eyk. Vrouw tussen vier mannen, pag. 203-204.]

 

Archief 2018