Week 28 - Bij de tamme konijnen af

De foute spreekwoorden van gisteren hielden me nog even in de greep. Ik schreef een vriend over een lied dat mij ontroerde en concludeerde dat er nu eenmaal geen tulpen zijn zonder doornen. En bij een eigen tekst die mij nog altijd bevalt, meldde ik dat ik hem die stuur ondanks het besef dat je niet moet pronken met je eigen kleren. 

Maar nu iets ernstigers:
Vorige-weeknieuws uit de kranten. Dierenactiegroep Animal Rights liep een aantal dagen undercover mee bij drie eendenfokkerijen in de buurt van de Veluwe, maakte beeldopnamen en gaf die aan RTL. De schokkende beelden hoef ik niet te zien, ik vind een zo’n foto al gruwelijk genoeg. 
 

Van het nakomen van dierenwelzijnsregels is geen sprake, lees ik. Want “de dieren worden bij het inladen voor vervoer naar het slachthuis gekeeld en geschopt en er wordt met dieren gegooid. Niet alleen om ze in bakken te laden; medewerkers gooien ook met eenden als lolletje”.
Animal Rights op Radio-1: “Er is sprake van een hardhandige en misselijkmakende werkwijze. Dieren worden doodgetrapt en tegen de wand van de stal doodgeslagen. Dit is inherent aan de industrie. Wij willen dat deze sector ophoudt te bestaan."
Het eendenslachthuis dat met de fokkerijen samenwerkt, reageert: “De behandeling van de eenden lijkt misschien wel ruw en lomp, maar de vangploegen zijn in de meeste gevallen professionals die weten hoe ze dieren moeten behandelen.”
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) is het daar op basis van de beelden niet mee eens en spreekt van nare beelden: "Dieren moeten zo worden vervoerd dat ze niet lijden. Ook letsel is uit den boze.” De NVWA stelt een onderzoek in naar de misstanden.

Niet meer dan een opsomming van feiten. Als wij met vrienden eten, gaat het er vaak over waarom wij geen vlees meer eten. Hierom dus. Zo klaar als een suikerzakje.