Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 26 - Bloesems in de herfst

zondag 01 juli 2018



Wat een prachtige grafische roman (waarom een Engelse term – graphic novel – gebruiken als er een goede Nederlandse omschrijving voor bestaat): Bloesems in de herfst van stripauteur en -tekenaar Aimée de Jongh (Waalwijk, 1988) en de beroemde scenarist Zindrou (pseudoniem van Benoît Drousie, Brussel, 1962).
 


Bloesems in de herfst
verscheen tegelijk in het Frans, Duits en Nederlands. De Jonghs debuut De terugkeer van de wespendief (2014) ook in het Engels, Spaans en Servisch en het was haar Franse uitgever die voorstelde de samenwerking met een scenarist aan te gaan. Zij koos voor Zindrou, die zij bewondert en die haar leerde structuur aan te brengen.
 



Laat ik over de inhoud niet te veel verklappen. Een 59-jarige weduwnaar verliest zijn baan en daarmee zijn toekkomstperspectief. Een 62-jarige vrouw denkt haar zaakjes goed voor elkaar te hebben, ook al treurt zij, nadat haar moeder is overleden, om haar verloren jeugd. Dan komen die twee elkaar tegen…

De tekeningen zijn zo sober als de tekst is, wat betekent dat zij de kunst van het weglaten verstaat. En de pagina’s met erotische schetsen zijn ronduit schitterend. Wat een bijzondere uitgave.
 

 

Archief 2018