Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 23 - Ik zie ik zie

vrijdag 15 juni 2018

 

De Volkskrant heeft twee beeldende-kunstmedewerkers in dienst die kunnen kijken en interpreteren zoals niemand dat kan. Hans Aarsman (1951) was fotograaf totdat hij besloot zijn oog te gaan richten op de foto’s van anderen. Daarover rapporteert hij wekelijks – nota bene in een spread – in zijn rubriek De Aarsman-Collectie. Als ik Cultuurcolleges geef en het gaat over fotografie, kan ik bijna volledig bouwen op zijn werk als Fotodetective. Overigens is een aantal van die bijdragen gebundeld in uitgaven als Ik zie ik zie (2009), De fotodetective (2012) en Wat jij niet ziet (2014) – van harte aanbevolen.

 





Wieteke van Zeil (1973) is de schilderdetective van de Volkskant. In haar zaterdagse rubriek Oog voor detail laat zij ons wekelijks zien en lezen wat ons allemaal ontgaat als wij naar een schilderij kijken. In 2015 verscheen een aantal van die kunstcolumns in haar boek Dichterbij en nu is er een tweede keuze verschenen onder de titel Goed kijken begint met negeren. Ondertitel: De kunst van opmerkzaamheid. Dat boek ligt al even binnen handbereik en ik denk dat ik al weet welke bijdrage ik voor deze rubriek kies om binnenkort langer bij die publicatie stil te staan. Kortom: wordt vervolgd!
 

 

Archief 2018