Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 22 - Ratzke

zaterdag 09 juni 2018



Verklankte gedichten van Sylvia Plath en Oscar Wilde, eigen werk op gelijke hoogte met dat van David Bowie (The man who sold the world), Iggy Pop (Lust for live), Joy Division (Love will tear us apart, vertaald tot het enige niet-Engelstalige lied Wenn Liebe uns zerreist), Lou Reed (Satellite of love) en Rufus Wainwright (Arachne)… Het cd-boekje geïllustreerd met foto’s van Erwin Olaf… 

De half-Duitser en half-Nederlander Sven Ratzke (1977) legt de lat weer een stukje hoger op Homme fatale, zijn nieuwste cd met songs over – inderdaad: de fatale man.
Bezoekers van de Verkadefabriek weten hoe een groot zanger Ratzke is door zijn David Bowie-voorstelling en kennen hem nog beter als de entertainer-cabaretier die drie seizoenen achtereen voor de Cabaretfirma Club Berlijn maakte, waarbij hij de clubzaal in Berlijnse nachtsferen bracht. Intussen reist hij heen en weer met zijn shows tussen Sydney, New York, Londen, Parijs, Berlijn en grote en kleine theaters en theaterfestivals buiten en binnen ons land, waaronder dus ook ’s-Hertogenbosch: deze zomer op zomertheaterfestival Boulevard, waar zijn carrière in 1999 begon met liederen van Kurt Weill, en in december weer in de Verkadefabriek. 

Homme Fatale is ingetogener dan zijn eerdere (negen) cd’s, met zeer uiteenlopend repertoire, zowel qua stijl (pop, chanson, musical, jazz) als begeleiding (van intiem tot voluit). En ook qua arrangementen (van toetsenist Christian Pabst, de opvolger van Charly Zastrau), met de inbreng van verrassende oude instrumenten, maar ook de theremin en als zang (met backing vocals van onder anderen de bespeelster van die theremin: Fay Lovsky). Prachtige, prachtige cd!  

Archief 2018