Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 22 - Sekx

donderdag 07 juni 2018



Ik lag op mijn rug in bed. Bart stond over me heen, wijdbeens. Hij had zijn geslacht nog in zijn hand. We waren allebei net klaargekomen. Hij had zijn zaad over mijn buik en borsten geloosd. Ik had een vibrator gebruikt terwijl ik toekeek hoe hij zich boven me aftrok.


Over Heleen van Royen kan ik heel veel zeggen – maar ik doe het niet. Vandaag verscheen haar Sexdagboek – “Omdat dat nu eenmaal sexyer staat dan Seksdagboek. Grafisch dingetje. […] Maar in het boek hebben Bart en ik dus seks met ks en niet met een x”, lees ik op de eerste pagina, die begint met bovenstaand fragment.

Alle boekhandels waren vanmiddag al  snel door hun voorraden heen, weet ik. Vriendinnen geven het aan hun van avontuur beroofde vriendinnen, vrouwen aan hun nooit verder dan van avontuur dromende mannen en logboekschrijvers aan zichzelf, want die zien in een stukje schrijven al een heel avontuur.

De boekhandelaarster bij wie ik vanochtend was, maar amper ken, zei: “Ik heb het boek gisteravond op tafel neergelegd en hij keek er even in, maar we waren allebei zo moe dat het er – verdorie! – nog niet van kwam!”

Als we zelf geen grenzen meer stellen, zullen we dat dan ook niet doen aan Heleen van Royen cum suis. Ik wens mijn lieve lezers fijne sex – euh seks. 

Archief 2018