Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 22 - Liefdessport

maandag 04 juni 2018

Mooi interview (door Iris Pronk) met Elfie Tromp in Trouw van zaterdag 2 juni. Zij kon na de breuk met haar vriend, na zeven jaar, alleen nog maar gedichten schrijven. De titel is dan ook: Schrijven tot de pijn voorbij is. Over het resultaat schreef ik in Gedicht Gedacht (zie hier en hier en hier).

Wekelijkse zaterdagrubriek in Trouw is (al twintig jaar!) Tien geboden, waarin Arjan Visser iemand interviewt aan de hand van de tien geboden. Zaterdag was dat politicus Thierry Baudet. Naar aanleiding van Gij zult niet echtbreken, het zevende gebod, zegt hij:
“Het is mij tot op heden niet gelukt om een vervullende relatie te laten voortduren. Ik weet niet hoe het moet. Ik kan een deel van mezelf kwijt in verschillende mensen, maar alles bij één vrouw? In een monogame relatie? Hoe doe je dat? Ik ben ook te onrustig. Ik ben heel uitbundig, ik vind verliefdheid een groot geschenk, ik vier het moment, schenk champagne, koop rozen, rijd met de vrouw van mijn begeerte naar Parijs heen en weer, maar… na een tijdje romantisch schuifelen begin ik me te ergeren aan het feit dat ze niet een beetje doorloopt. Schiet nou eens op! Het ligt aan mij. Het is een terugkerend iets: het voelt alsof ik word ingekapseld, alsof alle energie uit me wordt weggezogen. Kennelijk is mijn behoefte aan bedwelming, verovering en avontuur op dit moment in mijn leven nog te groot.”

Mooie uitspraak: “Na een tijdje […] begin ik me te ergeren aan het feit dat ze niet een beetje doorloopt. Schiet nou eens op!”
Baudet is jong (35 jaar) en moet nog leren dat hij niet hoeft in te houden, evenmin als haar dwingen te gaan haasten. Gewoon je eigen tempo blijven volgen. Daarom gaat de vergelijking met de wandelsport niet op, want daar groeit de afstand bij tempoverschil al rap; in de liefde loop je juist op elkaar in. 

Archief 2018