Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 21 - Jij bent van mij [1-2]

maandag 28 mei 2018



1.

Jij bent van mij van Peter Middendorp is een prachtig boek. “Jij bent van mij”, dacht de moordenaar van Marianne Vaatstra (1982-1999), zo verklaarde hij in 2013 voor de rechter, waarmee een einde kwam aan een verkrachtings- en moordzaak die ons land (en nog meer het Friese dorp Zwaagwesteinde) dertien jaar in zijn greep hield.

Middendorps boek is op die zaak gebaseerd, al staat duidelijk voorin dat het fictie betreft: een roman gedacht vanuit Jasper S., die nu Tille Storkema heet; een roman niet over hoe het ging, maar heeft kunnen gaan.

In alle lovende recensies mis ik helaas aandacht voor de scène waarin voor de ik-figuur, die alles schijnbaar gelaten ondergaat, het doek valt, vlak voordat hij wordt gearresteerd. 


2.
Natuurlijk zeg ik niet wat die scène is en inhoudt, want dit is een boekentip en dus verraad ik niets. Maar op dat moment vallen twee verhaallijnen samen: dat van de boer binnen zijn gesloten gezinsleven met vrouw en twee kinderen en dat van de dader van de verzwegen moord op een 16-jarig meisje die hij ook is.
Mddendorps schrijftechniek is fenomenaal. Ondanks korte zinnen en alinea's en onverwachte schakelingen weet hij een sfeertekening te schetsen van het Friese boerenleven, terwijl intussen gebeurtenissen door elkaar lopen rond twee 16-jarigen: het vermoorde meisje toen en de dochter nu.

Dan is er die beeldende scène die ik las alsof ik keek naar toneel of film. O, wat is dit een prachtig boek. 

 

Archief 2018