Week 20 - Schrijven [1, 2 en 3]

1.
Schrijven over poëzie (in Gedicht Gedacht), schrijven in deze rubriek en schrijven over auteurs, cabaretiers en kunstschilders (in artikelen en boeken) is een heel ander metier dan zelf verhalen of gedichten componeren. Over de stand van zaken tijdens dat proces kun je tussentijds ook niets kwijt. Kwestie van bijgeloof. Zoals je een zwangerschap niet pril prijsgeeft, laat staan de kindernaam, zo houd je je personages ook nog voor jezelf, zeker als je nog niet weet of ze levensvatbaar zijn en daarna hoe zij zich ontwikkelen. 
Het spannendste van schrijven: pas als een gedicht af is, weet je wat je bedoelde te zeggen; pas tijdens het verhalenschrijven krijgen je karakters vlees en bloed en vaak heel anders dan je had verwacht. 


2. 
En vaak heel anders dan je had verwacht…

Jij schrijft geen boek, maar een boek schrijft jou. In een sonnet, waar je gehouden bent aan een vast schema voor het plaatsen van een exact aantal woorden, brengt het schaven aan zinnen en het schrappen van woorden je steeds dichter bij de essentie. Herman de Coninck schreef: “Zoals een beroepsinbreker aan een cijferslot prutst, zo klikt een gedicht soms ineen.” En dezelfde dichter: “Een gedachte in een gedicht willen stoppen, is zoiets als met een bokshandschoen een telefoonnummer draaien.” (Nu dus: toetsen.) 
Bij het schrijven van verhalen en zeker romans werkt het net andersom: je rijdt van A naar B, maar was je nog niet bewust van wat je onderweg tegenkomt.


3.
Je rijdt van A naar B, maar was je nog niet bewust van wat je onderweg tegenkomt…

Plaatsen waar je nooit geweest bent, rivieren waarvan je de naam niet eens kent, wegen met oneindige mogelijkheden om af te slaan naar zijwegjes en zandpaadjes, gebouwen waar je zomaar naar binnen kunt lopen, opgedeeld in kamers waar je personen treft die op je zaten te wachten, terwijl jij niet weet wie zij zijn. En als die beginnen te vertellen…

Zo’n avontuur is het schrijven van een lang verhaal, novelle of roman. Prettig? Vaak, maar je gaat zeker nog een paar keer hopeloos verdwalen. 

Ben ik aan iets nieuws begonnen? Daar lijkt het wel op. Meer kan ik er dus niet over zeggen!