Week 20 - Hart [1-2]

1.
“Onze wens: dat het leven zo mag blijven als het is.” Aldus een jonge vrouw over haar leven met man en kinderen in de zaterdagse NRC-rubriek Spitsuur, waarin stellen vertellen over het combineren van werk en privé. Deze was van zaterdag 5 mei. Een paar bladzijden verder stond de overlijdensadvertentie van de echtgenote van Frits Ritmeester, oftewel Frits Spits, die dat ook gewenst heeft, maar al geruime tijd wist dat het niet zo mocht zijn. Zelf maak ik me zorgen over mijn hart en nu ik de medische molen in begin te draaien, wens ik mezelf meermalen per dag toe dat het leven blijft zoals het is. In doodsberichten schrik ik steeds vaker van geboortejaren die na het mijne komen.   


2.
Komen hartproblemen in de familie voor, wilde de arts weten. Ja, dacht ik, maar die waren toen veel ouder dan ik nu ben. Om me vervolgens te realiseren dat ik hen toen weliswaar oud vond, maar zij waren natuurlijk ook zestigers: de twee broers en ene zus die een hartinfarct kregen en de andere zus met haar Aneurysma – een bijna dodelijke: de AAA-variant, voluit Aneurysma Aortae Abdominalis, waarbij de buikslagader scheurt. Die had ze beter niet kunnen overleven, dan was haar veel leed bespaard gebleven. De anderen hadden meer geluk en zijn er nog of stierven aan een andere rotziekte. “Onze wens: dat het leven zo mag blijven als het is.” Laten we het daar op houden en bij laten.