Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 17 - Boek of Beeld [2]

donderdag 03 mei 2018


Inmiddels is die keuze toch gemaakt. Voor de literatuur wijkt een wand met tekeningen en aqaurellen…


Een Promovenda Moderne Nederlandse Letterkunde benadeerde mij met de vraag wat mijn bron is van het citaat van Carol Ann Duffy dat dagelijks boven de rubriek Gedicht Gedacht prijkt: Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is. Daardoor dacht ik nog eens over die uitspraak na en stelde opnieuw vast dat ik geen dag zonder poëzie kan. 

De zes-meterkast beneden wordt de poëziewand en eigenlijk moet dat citaat van Duffy die versieren. Ooit stelde Freek de Jonge dat seks samen alledaags is; later gaf hij toe dat tussen droom en (de) daad praktische bezwaren staan. Poëzie kan alleen – dat scheelt.

Archief 2018