Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 13 - ALS

vrijdag 06 april 2018



In de zomer van 2016 raakte ik in een depressie. Het jaar daarna miste ik een aantal theatervoorstellingen, waaronder die van mijn oud-studenten. Zo zag ik de voorstelling van Jan Beuving pas in 2017, toen die bijna was uitgespeeld. We kwamen te spreken over die donkere periode. Ik vertelde hem – ik noteerde het hier eerder - dat ik het ravijn heb gezien. Die nacht schreef hij deze tekst.     

Gisteren kreeg ik een mailtje van M. Toen haar man L. in 2016 stierf, heb ik gesproken. Vooral over hoe pijnlijk het was L. te zien aftakelen door die mensonterende ziekte ALS. M. bericht dat zij is uitgenodigd voor een ALS-congres in Den Bosch, donderdag 9 april. “En Jan schreef daarvoor dit lied.

Archief 2018